Kirkjuritið - 01.02.1961, Qupperneq 31

KIRKJURITIÐ
77
Sigtryggi," sagði Björn Jensson stærðfræðikennari Latínuskól-
ans í öðrum tíma hans 1 þeirri grein. 1 hinum fyrsta hafði
gáskafullum bekkjarbræðrum hans þótt hann fara klaufalega
að við dæmi.
Nemendum séra Sigtryggs er stærðfræðikennsla hans ógleym-
anleg. Allur málflutningur hans var og rökfastur og djúphugs-
aður. Kom það vel fram í kirkjuræðum hans og ekki sízt í lík-
ræðum. Allt yfirborðsglamur var fjarri honum, en stundum var
eins og hin óbrigðula vandvirkni hans og látleysi léti ekki
snilld gáfnanna njóta sín og skerti frjálst flug þeirra.
Séra Sigtryggur var listhneigður maður, allt handbragð var
snilldarlegt, listaskrifari og allir kannast við tónlistargáfu hans.
Altarisþjónusta hans var einstaklega áhrifamikil og eins og lyfti
Veggjum og þaki kirkna hans og hlaut að hrífa söfnuði hans
að hjartans grunni. Enn er frábærlega séð fyrir söngstjórn 1
kirkjum séra Sigtryggs, þar sem þeir eru Jón Sv. Jónsson í
Sæbólskirkju, Haukur bróðursonur hans í Núpskirkju og Guð-
jón T. Davíðsson í Mýrakirkju. Allt lærisveinar séra Sigtryggs.
Skrautgarðurinn „Skrúður“ er vitni um listfengi séra Sig-
tryggs og konu hans frú Hjaltínu Guðjónsdóttur, en þar kemur
fram það, sem mestu máli skipti um hann: Ræktunarhugsjón
hans, brennandi löngun hans að láta gott af sér leiða í prests-
stöðu og skólastjórn og alls staðar þar, sem hans gat gætt á
sviði félagsmála, svo sem innan Góðtemplarareglunnar, sam-
vinnuhreyfingarinnar, frelsisbaráttu þjóðarinnar, og þar sem
liðs var þörf góðu málefni.
Skapfesta séra Sigtryggs og trygglyndi var eftirtektarvert
og hversu hann beitti sínum hlýju og traustu hugartökum að
því að láta vöxt verða í kringum sig.
Séra Sigtryggur samdi dálitla skáldsögu á námsárum sínum,
er birtist í Sögusafni Þjóðólfs og heitir „Vesturförin“.. Eins og
vænta má leggst hann þar gegn vesturförum.
1 lok sögunnar segir svo: „Hérna skulum við setjast niður
undir runnann og segja hvort öðru sögur. Hér vildi ég, að ég
gæti byggt okkur skemmtihús og garð.“ „— En hvað hér er
yndislegt! Við verðum fyrst að syngja eitt lag til þess að vígja
staðinn. — Lækurinn syngur líka með okkur.“
Ég sé í þessum orðum hins unga manns heila mannsævi,
helgaða gróðri og söng. „Skemmtihúsið" er litli blómaskálinn í