Kirkjuritið - 01.02.1961, Blaðsíða 27

KIRKJURITIÐ
73
til stuðnings, hvort sem hann boðaði trúarsannindi, sem hjart-
að eitt fékk gripið (svo sem um föðurkærleika Guðs) eða sam-
skipti vor við náungann (sbr. söguna af hinum miskunnsama
Samverja).
Vér erum ekki upp úr því vaxnir að leitast við að læra af
honum, en forðast öfgarnir til beggja handa.
Kirkjusiðir.
Nú er vaxin upp kynslóð í landinu, sem að mestu leyti hef-
ur ekki vanizt því að koma í kirkju. Og önnur í uppsiglingu.
Það er því að vonum, að þess verður æ meira vart, að mið-
aldra fólk og þaðan af yngra veit ekki skil á algengustu kirkju-
siðum. Karlmenn taka að vísu enn ofan, þegar þeir ganga í
kirkju — næstum undantekningarlaust, enda þótt ekki sé um
helgiathafnir að ræða. En allur þorri karla og kvenna er óviss
urn, hvenær á að standa upp í messu og við skírnir og jarðar-
farir. Það kemur t. d. fyrir, að enginn hefur forystu um að
standa upp, þegar kastað er rekum inni í kirkju, nema gefin sé
bending í þá átt. En ekki nær átt, að menn sitji þá, frekar en
við gröfina. Nokkuð er það líka á reiki, hvenær hinir og þessir
Prestar ætlast til að staðið sé upp, sérstaklega í sambandi við
ákveðinn sálmasöng. Þannig er sums staðar venja, að staðið er
UPP, þegar sungið er versið: Son Guðs ertu með sanni, — en
annars staðar ekki. Enda hið fyrra tiltölulega nýtilkomið. Af
þessu má ætla, að rétt væri, að herra biskupinn sendi prestum
°g sóknarnefndum umburðarbréf um almenna kirkjusiði, fyrst
°g fremst til verndar þeim, sem fornir eru, en einnig til varn-
aðar gegn því, að gengið sé of langt í því efni, að prestar eða
einstaka söfnuðir kunni sér ekki hóf í því að taka upp óþarfa
nýbreytni, sem ruglar aðra í ríminu og er ef til vill á engan hátt
iil neinna bóta.
Sannleikurinn er sagna beztur.
Áfengismálin eru nú óvanalega mikið á dagskrá, sérstak-
iega vegna þess, að sumir sækja fast, að leyfð verði bruggun
°g sala áfengs bjórs í landinu. Ég ef einn af þeim, sem óttast,
eð það yrði háskalegt fyrir unglingana, enda þótt óneitanlega
henni ósamræmis í því að banna slíkt, en selja hin sterku vínin
Jafn hömlulaust og gert er.