Kirkjuritið - 01.02.1961, Side 47

Bœkur.
Oscar Clausen: Viö yl minninganna. Bókfellsútgáfan 1960.
Þetta er þriðja bindi endurminninga þessa merka mannúðar-
rnanns. Fyrri helmingurinn nefnist Dulmögn. Hann finnst
mér merkastur. Þar eru 36 frásagnir af dulrænum fyrirbæn-
um: hugboðum, berdreymi, skyggni og fleiru. Hvað sem þeir
segja, sem svo að segja horfa alltaf í jörðina og vilja ekki
annað sjá, er ótal margt, sem allur þorri manna verður meira
og minna var við utan hins venjulega sjónhrings og ofar dag-
vitundinni. Einstök leiftur, sem vekja grun um öll þau undur,
sem vér eigum von um að sjá einhvem tíma. Hin mikla efnis-
hyggjuöld hefur ekki getað þaggað niður raddir manna um
þessa reynslu sína, enda ólíkt skynsamlegra að kynna sér dul-
ræna hluti og leita skýringa á þeim, heldur en neita blákalt þeim
staðreyndum, sem koma ekki heim við þá „kokkabók" heims-
skoðunarinnar, sem menn vilja helzt leggja trúnað á. Sem bet-
ur fer er líka þoka jarðhyggjunnar að greiðast. Sjónhringur
vor fer sístækkandi og undrin blasa hvert öðru meira við aug-
um vorum. Þótt sálvísindin hafi um skeið orðið í eftirdragi,
eiga þau eftir að taka fjörkipp.
I miðkaflanum skeiðar höfundur með lesandann milli nokk-
urra góðbúa á Snæfellsnesi og ber þar ýmislegt á góma, eins
°g gengur og gerist.
Þá er langur kafli af séra Jens Hjaltalín. Óneitanlega er
gaman að sumu í lýsingunni af þessum sérkennilega gáfumanni,
sem naut almennrar hylli og að vissu leyti mikillar aðdáunar,
þótt hann færi sínar götur og gæti verið afar smámunalegur.
En mér finnst Clausen ekki takast eins vel að draga upp mynd
séra Jens og hann eflaust hefur óskað og ætlað sér, enda væri
það sennilega á fárra færi. Það vantar nokkuð af sálinni.
Sem heild eru þessar minningar notalegur fróðleikslestur..