Kirkjuritið - 01.02.1961, Blaðsíða 14

60
KIRK JURITIÐ
Já, ég vænti þess. Það er margt, sem til þess bendir. Eitt af
því er heimskirkjuþingið, sem boðað hefur verið. Að sjálfsögðu
má ekki ofmeta þessa hluti. En ég hef þá trú, að innan róm-
versk-kaþólsku kirkjunnar sé smám saman að skapast ný afstaða
til annarra kirkjudeilda.
— Hver er skoöun yöar á stööu kirknanna í Asíu og Afríku
og iivernig málum trúboðsins muni vinda fram?
Að kristindómurinn muni lenda í höfuðorustu við ný heims-
trúarbrögð (Hindúa-, Búddha- og Múhameðstrúboð) og enn
fremur kommúnismann, sem skeri úr um, hvað móta skuli hina
andlegu og hugsjónalegu þróun í þessum löndum. Jafnhliða
verða hinar nýju kirkjur þessara landa að leysa trúboðið af
hólmi og hið kristna trúboð að losna argerlega úr öllum bönd-
um við vestræna heimsveldishyggju.
—- Vilduö þér taka nokkuö fleira fram?
Þetta: Ég hef fylgzt með því að miklum áhuga — þótt raun-
ar sé aðeins á yfirborði — hvílík geysiþróun hefur átt sér stað
á íslandi nú á dögum og hvað íslenzka kirkjan stendur þar af
leiðandi andspænis miklum risaátökum. Ástandið er líkt og hjá
oss og því full þörf á, að kirkjur Norðurlanda séu samstilltar
á þessum erfiðu umbrotatímum. Ég vona, að samband íslenzku
kirkjunnar við hinar norrænu kirkjurnar, einkum hina dönsku,
eflist mjög á næstu áratugum. Norræni prestafundurinn á ís-
landi var hið ágætasta upphaf slíks. En því verður „að fylgja
duglega eftir“, eins og sagt er er nú á dögum, — einnig með
samfundum leikmanna.
Hringabýtti við hjónavígslu tíðkast ekki á Islandi. En séra Finn
Tulinius skýrir frá því i Præsteforeningens Blad, að íslenzk brúðhjón
biðji sig ósjaldan að draga hringina á hönd þeim fyrir altarinu. Hafi
hann þá þennan formála: „Sjá, nú færi ég yður þennan hring trú-
festinnar, sem gerður er af hinum hreina málmi, sem ekki getur spillzt
af neinu i þessum heimi. Hann hefur hvorki upphaf né endi og er því
tákn eilífðarinnar.11