Kirkjuritið - 01.10.1962, Side 12

Gunnar Árnason:
Pistlar
Endurreisn biskupsstólanna
Seimilega á það ekki langt í land að Islandi verði skipt í
þrjú biskupsdæmi. Þennan spádóm má rökstyðja með murgu.
Þótt nú sé liðin meir en hálf önnur öld, síðan þjóðin komst
í þá bóndabeygju, að síðustu biskuparnir liörfuðu frá Skál-
liolti og Hólum, befur hún aldrei sætt sig við þá afturför og
niðurlægingu. Sízt síðustu áratugina, síðan benni óx mestur
fiskur um brygg á nýjan leik. Alla þessa öld bafa margir menn
í ræðu og riti barizt fyrir endurreisn beggja stólanna. Að
vísu hafa oft verið gerð ýmiss hliðarliopp í málinu og stungið
upp á nokkurs konar miðlunartillögum, sem talið liefur verið
að auðveldara yrði að koma strax í framkvæmd. Til þess má
telja þær ráðagerðir, að biskup Norðanlands sæti á Akur-
eyri, eða vígslubiskupar á báðum stólunum. Hvorugt á hljóm-
grunn í brjósti almennings að vonum. Hvort tveggja og ann-
að ámóta er vandræðalausn. Og óþarft.
Þjóðin er fjölmennari og auðugri en nokkru sinni fyrr.
Henni fer sífjölgandi og hún ætti líka að efnast að sama skapi,
ef rétt er haldið á spilunum. Sú umbót, sem bér er nefnd,
er bæði þarfleg og krefst ekki þess kostnaðar að í hann þurfi
að liorfa.
Þörfin skapast af því að landið er alltof stórt til að vera
eitt biskupsdæmi. Þrátt fyrir umbylting samgangnanna vinnst
einum biskupi ekki tími til að vera „tilsjónarmaður“ presta
og safnaða um allt land, í lúterskum skilningi. Um langan
aldur mun Jón Helgason einn liafa komið því í verk, að vísi-
tera alla söfnuði landsins í sinni biskupstíð. Flestir aðrir
komast ekki yfir nema í mesta lagi eitt til tvö prófastsdæmi
árlega, þegar bezt lætur.
Raunar munu embættisstörf biskups vera ærin daglega,