Kirkjuritið - 01.10.1962, Síða 27

KIRKJURITIÐ
361
frá krossfestingunni á áhrifamikinn hátt. Enn er stígandi í
ræ8u kristniboðans mikla, þegar liann fer að ræða um upp-
risuna. Svo kemur að lokaatriðum, þegar Páll segir frá sinni
óviðjafnanlegu trúarreynslu og straumlivörfunum í lífi sínu,
eftir að liann hafði sannfærzt um, að Kristur var upprisinn
frá dauðum. Og nú er Ivristur honum lífið, og dauðinn ávinn-
ingur. Það er eins og leiftri af liverju orði ræðumannsins.
Meðal kvennanna, sem þarna lilustuðu á Pál, er kona, sem
heitir Lýdía frá borginni Þýatíru, auðugri verzlunarborg. Orð
Páls hafa svo undursamleg áhrif á þessa konu, að hún býður
honum og félögum lians heim til sín og lætur skírast ásamt
heimilisfólki sínu.
Pessi dagur var sannkallaður fagnaðardagur í lífi allra
þeirra, sem þarna koma við sögu. Og þetta var einnig stórkost-
legur dagur í sögu Evrópu. Hér hafSi fariS fram fyrsta skírn
í Evrópu, sem nákvœmar sagnir eru af, — og kristniboSiS hef-
11 r í fyrsta skipti fengiS þak til aS dvelja undir í Evrópu. Eins
konar frum-kristniboSsstöS er þar meS stofnuS í Evrópu kring-
um áriS 50 e. Kr.
Eftir að þessi heims-sögulegi atburður liafði skeð í Filippí,
<lvelur Páll og flestir félagar lians þar aðeins nokkra daga í
viðbót. Þeir þurfa þó ekki að hraða sér burtu vegna þess, að
ekki sé nóg handa þeim að starfa eða að viðurværi þeirra sé
þeim kostnaðarsamt. Lýdía var purpura-sölukona, vel efnuð.
Purpurasala var ábatasöm verzlun og Lýdía var einmitt úr
í*ýatíru, þar sem purpuraiðnaður var á háu stigi. Hún hafði
þess vegna alveg sérstaklega góð verzlunarsambönd. Hún sá
fyrir Páli og félögum lians, meðan þeir voru í Filippí, þeim
að kostnaðarlausu.
Meðan Páll og félagar lians dvöldu í Filippí, notuðu þeir
tíniann og tækifærið til liins ýtrasta við boðun fagnaðarerindis-
ms. En á bænahaldsstaðnum og á heimili Lýdíu var sleitulaust
nnnið að kristnihaldi og stofnun safnaðar. Morgunroði krist-
ínnar trúar í Evrópu Ijómaði í austrinu.
Ðrottinn, vísa inér veg Jiinn og ger niig fusa til ad fara hann. — Birgitta.
bað er hetra að tendra hvaá lítiiV ljós sem vera skal, en liölsótast yfir
'nyrkrinu. — Konfucius.