Kirkjuritið - 01.02.1965, Qupperneq 15

KIIIKJURITIÐ
109
jafngóðan og árangursríkan liátt. Þar réði miklu liversu kirkj-
U11 var árvökul og lifandi á hverjum tíma. Við hver ný straum-
hvörf eða vakning ar hrauzt fram nýtt líf, sem efldi starf kirkj-
minar á þessum sviðum, — og þá ekki sízt ábyrgðartilfinningu
hinna eldri á uppeldi æskunnar. Slíkt mætti sanna með mörg-
U)n dæmum úr sögu kirkjunnar, en nóg að nefna nöfn eins og
Lúther, Calvín og Jolin Wesley.
Kirkjan verður vegna síns eigin lífs og eðlis, og í lilýðni við
h°ð Drottins að bera umhyggju fyrir kristilegri uppfræðslu
harnanna. Það er eitt af mikilvægustu verkefnum hennar, er
S12t má vanrækja, ef kirkjan á að lifa. Og þetta starf getur
kirkjan ekki látið öðrum eftir, nema að svíkja sjálfa sig.
Móðirin getur ekki gleymt barni sínu. „Kirkjan er oss kristn-
1,111 móðir“, og eins og kærleikur móðurinnar vakir stöðugt yfir
harni sínu og er óþreytandi að vinna að velferð þess, þannig
'erð’ur kirkjan að starfa fyrir börnin, svo að þau heyri til, í
aun og veru, þeim, sem þau voru lielguð í skírninni.
Ketta er liöfuðþýðing þess barnastarfs, sem víða er rekið og
°flast í formi sunnudagaskóla. Það starf vill lijálpa kirkjunni
að leysa það verkefni að leiða hörnin til Krists og varðveita
i,au lijá lionum.
Sunnudagaskólinn er starf liins kristna safnaðar. Ef slíkt starf
l°fnar úr tengslum við söfnuðinn sjálfan, hættir söfnuðurinn
Jð vei-a það sem hann á að vera, limur á líkama Krists.
. hað er Drottinn sjálfur, sem í söfnuðinum er vakandi kraftur
1 Pessu starfi, og þannig fær þelta starf alveg sérstakt einkenni,
J ailllan veg en margt anuað starf meðal harnanna. Æðsta
lll«rkmið þessa starfs er að leiða börnin til trúar, en í því má
finna margs konar tilgang, sem er óhjákvæmilegur og á rétt
a ser. Þelta starf vill efla lífssambajidið við frelsarann. Þess
^SUa þarf starfið að vera meira en bein kennsla, í þess orðs
| eiljulegu merking u — og ekki bein uppfræðsla mannlegra
^ugsjóna, hversu fagrar og háleitar sem þær kunna að vera.
eÞa starf kirkjuimar gengur iit frá Jiví að harnið tilheyri
^111 °g skuli vera hans eign. Kennslan ákvarðast því þannig,
‘ Kenna barniuu hvað sé kristindómur og leiða það í persónu-
°bl h'fssamband við frelsarann.
*
er munum líklega öll vera sanunála um, að þetta eigi að