Kirkjuritið - 01.02.1965, Qupperneq 19

KIRKJURITIÐ
113
°l'Hist fyrir álirif frá börmmuni. Margir foreldrar, sem sjálf
‘Klpta sér ekki af kirkju eða kristindómi, vilja þó að börn sín
b<ki þátt í kristilegu starfi. Margir foreldrar eru þakklátir
,KJunni fyrir þá bjálp, sem liún veitir börnum þeirra bæði
búarlega og siðferðilega. Þeir skilja, að mörg annarleg öfl
re>’lla nð ná yfirráðum yfir börnunum, annað livort sjálfrátt
ei>a ósjálfrátt.
Eitt viðfangsefni kirkjunnar nú á dögum er að finna leið
!,ln beimilunum með álirif sín, og þar er barnastarfið þýð-
ll»garmikið.
Eins og líkamanum er þörf þess, að allir limirnir starfi til
1 ess að allur líkaminn sé starfbæfur, eins er bverjum söfnuði
þroskaskilyrði, að ekki aðeins presturinn, heldur sem
estir safnaðarmenn leggi fram krafta sína til starfs innaii
kirk
n.
junnar. Sunnudagaskólinn gegnir þar tvöföldu blutverki.
aiin verður ekki rekinn nema ineð aðstoð starfsfólks innan
s;dnaðarins, og hann er um leið uppeldisstofnun fyrir framlíð-
a,starf innan safnaðarins.
j t’að sem ég lief með þessu erindi viljað draga fram er, að
arna- og unglingastarf sé eitt af þýðingarmestu starfstækjum
'’kjuniiar. Það er nauðsynlegur liður til endurnýjunar og
jakningar trúarlífinu. Þetta starf á alltaf að vera að benda
"riituium á kærleika Krists, að þau megi tileinka sér liann,
°g ]>ar sem sá kærleikur er, þar opnast nýjar leiðir og aðferðir
8jálfu sér. Kærleikur til Ivrists, kærleikur til barnanna, það
01 E'aintíð kirkjunnar.
rrtu ckki lireykinn af þekkingu þinni, né hrukafullur |>ó11 þú sérl
ráiV franiandi nianns engu síður en nákunnugs, því a<V lisl-
takmörk sett og enginn listamaður algjör. Spekiorð er
lni). _ - grænn gimsteinn, en samt kann það að finnast hjá amliátt-
11 við handkvörnina. — Austurlenzkt si>akmœli.

mni
fi^ldgæfari
* ‘Bgou
eru engin