Kirkjuritið - 01.02.1965, Qupperneq 21

KIRKJURITIÐ 115
P«' r
r a at oss munu telja kirkjuna a Spáni liafa lialdið liátt á lofti
elsis' og bræðralagsliugsjónuin kristninnar í langa Iiríð. Fæsla
1111.11 líka undra þótt rússneska kirkjan yrði að súpa nokkuð
se>ðið af því livað liún skipaði lielgiathöfnunum liáan sess en
Wiat fyrirdæmi frelsarans lítið á tímum keisaranna.
Það er liægt um vik að segja öðrum til syndanna og fjarg-
'úhast út af því sem aflaga fer í útlandinu.
'teiri raun að dæma sjálfan sig rétt og sitt umliverfi. Vanti
3,111 vhi, sem til vamms segir, er bót í máli ef andstæðing-
. rn,r láta ekki aðfinnslur sínar liggja í láginni. Sannleikskjarn-
!1U|’ seni í þeim dylst liefur sitl gildi, þótt ýmsu sé kannske
'ftoðað utan um liann, sem illt er að fylgi.
I ^istarinn mælti þung orð í garð þeirra, sem byggðu upp
eftstaði spámanna og skreyttu lciði liinna réttlátu — en létu
1.11 ^ir böfuð leggjast að ldýðnast þeim.
i lér virðist að ef rakið er til róta, komi í Ijós að megin ásök-
Jlnni 1 garð kirkjunnar sé nú sú, að minna sé liirt um kristilega
reytni en kirkjulega kenningu. Og þótt þetta sé engin rétt-
fúnaðaröld og því fari víðsfjarri að guðfræðin sé í hávegum
l'j'ið, benni nokkuð liampað eða lialdið að fólki í ís-
. u kirkjunni, getur það samt verið satt, að ef kristið líf-
Grin væri öflugra og almennara, kynnu jafnvel þeir, sem nú
r'0|*» hróp að kirkjunni að kveða henni til lofs. Þannig gæti
®agnrýni orðið vorplæginK akursins, svo að hann bæri ineiri
°S ketri ávöxt.
Ncilz
vœSi
Ustum styrjaldanna verður ekki með orðum lýst. Enn gapa
SVegar sárin eftir sprengjurnar og tættur fangabúðanna æpa
\ ^úniins. Þó er undravert livað grasiö er farið að gróa yfir
^Jr-'ellina og margar borgir liafa að mestu verið reistar úr rúst-
I* 11 * ^jölfur stríðsins fór plága, sem lítt liefur dregið úr að
M • •
ennirnir, sem á styrjaldartímunum fótumtróðu Guðs- og
nal°g, urðu fyrir svo sárum vonbrigðum og bökuðu sér og
runi syo feiknalegar andlegar og líkamlegar þjáningar, að