Kirkjuritið - 01.02.1965, Qupperneq 40

KIRKJURITIÐ
134
allt slíkt jákvætt starf, — eins og félagsstörf yfirleitt fyrir öll
aldursskeið, enda mála sannast, að prestinum standa liér víða
opnar dyr.
f þessu sambandi vil ég þó leggja áherzlu á það, að hann
verður hér að kunna sér lióf, — þekkja takmörk sín og tak-
markanir. Hann er ekki vígður til hvers sem vera skal. Hlut-
verk prestsins sem slíks er að prédika Guðs orð, iðka almenna
sálusorgun, þar með nauðsynlegar heimsóknir á lieimili og í
sjúkrahús, — og svo kristileg uppfræðsla æskulýðsins. Prest-
arnir em sem sagt ekki til þess kallaöir að verða einhverjir alls-
lierjar skemmtanastjórar þjóðarinnar eins og komizt hefur
verið að orði um hlaup einstakra presta eftir einliverju því, er
réltlæta megi tilveru kirkjunnar. Auðvitað er ekki liægt að setja
liér neinar allsherjar reglur, hæfileikar og gerð prestanna er
svo margvísleg, — og auðvitað er æskilegt að allar náðargáfur
nýtist, en jafnvel þótt svo kunni að vera litið á í Ameríku og
víðar, ])á getur það eðli málsins samkvæmt ekki orðið neitt
markmið í sjálfu sér, að kirkjan sem slík sé gerð að einhverri
alls herjar félagsmálastofnun.
Vissulega þurfa áhrif kirkjunnar að ná til allra sviða mann-
legs h'fs, en ekki endilega þannig að prestarnir séu að vasast í
öllurn mögulegum og ómögulegum hlutum, lieldur þannig að
hörn kirkjunnar beri kristin álirif með sér, hvar sem leið þeirra
liggur, en það verður því aðeins, að þau ræki samfélagið við
Guð eftir þeim leiðum, sem liann sjálfur liefur bent á: Heyri
lians orð, — lifi bænalífi og liafi sakramentin um liönd, — þ. e.
a. s. sæki messuna, -— ræki sína trú, og eins og ég hef lagt megin-
áherzlu á, þá lít ég svo á, að liöfuðtilgangur fermingarundir-
búningsins og fermingarinnar sé einmitt að gera uppvaxandi
kynslóð þetta eðlilegt og aðstoða liana lil þessa.
Gamall, inargreyndur maður og innilega trúaiVnr, lá fyrir dauðanum.
Vinur lians, seni sat við sængurslokkinn, spurði: „Hvernig hugsarðu td
viðskilnaðarins?“ Hinn hrosti við og svaraði: „Mér finnst jiotta vera kviild
fyrir stórhátíS". — (Sœnsk sögn).