Kirkjuritið - 01.02.1965, Síða 48

142 KIRKJURITIÐ
vann aA því aiV fá ungt fólk til þess
a<V gefa eitt ár af æfi sinni til þjón-
nstu vi<V hinar ýnisu kirkjulegu
stofnanir. A þeini tíu áruni, sem
liiVin eru síiVan hafa 6.687 ung-
nienni nnniiV sem sjálfhoiValiiVar á
vegum kirkjunnar. Frá Vestur-
I’ýzkalamli voru 5.862 slúlkur og
494 piltar, en frá Austur-Þýzkalandi
331. — The Lutheran).
Hlutskipti sálma getur orðið
með ólíkindum.
Nú er sálinur Marteins Lúlhers,
„Vor GuiV er horg á lijargi traust...“
koniinn í sáhnahók Róinversk-ka-
þólskra nianna í Bandaríkjunum.
GeriV hefur verið ný og nútímaleg
þýðing, þar sem meðal annars er
getið hyssunnar og kjarnorkumátt-
arins. Á einuni stað segir svo: „Thc
guns and nuclear miglit Stand
withered iu llis sight".
Við endurskoðun Anglikiinsku
sálniahókarinnar hefur orðið breyt-
iug á efni hennar. Sálmurinn,
„Hærra minn Guð til þíu“, livcrfur
vegua þess að hann þykir skýrskota
um of til tilfinninganna og vera
kenningalega óljós. Þá liverfur enn-
freinur sáliuur Newmans kardinála,
„Lýs mildu ljós“. Hann þykir óná-
kvæmur í myndauðgi sinni, o. s. frv.
Eftir að farið var að syngja
messuna á ensku,
en ekki á latínu, liefur gætt uokk-
urs glundroða meðal kaþólskra.
Menn eru misjafnlega ánægðir.
Suinir finna til þess, að messan er
enn hyggð sem guðþjónuslugjörð
prestsins frekar en fólksins. Oðruni
finnsl kirkja þeirra vera á góðri leið
með að verða mótmælendatrúar.
Eflir guðþjónustu við kirkju eina í
Chicago, þar sem söfnuðurinn liafði
sungið „Vor Guð er liorg á hjargi
truusl“, sagði trúaður kuþólikki við
prestinn sinn: „Maður má þakka
fyrir að þið skylduð skilja eftir
skírnarfonlana“. (Ur Newsweek).
Norðmenn hafa þegar sent
tvær friðarsveitir
lil starfu í Ugandu í Afríku. Árið
1959 hófsl starfsemi friðarsveitanna.
Þær fyrstu vorn frá Bundaríkjiin-
um. En nú hafa rikisstjórnir 12
lunda starfandi slikar hjálparsveitir
á sínuiii vegum. Norðmenn gerðu
ráð fyrir að senda ]irjár luttúgu
manna sveitir til Uganda. Hver hóp-
ur tekur ]iátt í tveggja mánaða nánis-
skciði, áður en liuldið er af stað. í
fyrsta hópnum voru 17 manns,
hjúkriinarkonur, kennarar, lækni-
fræðingur í röntgentækjum, land-
mælingamaður, vegaverkfræðingur
og hyggingariðnaðannenn. Rúmt ar
er nú liðið síðan þessi hópur hóf
starf sitt og þykir starfsemin liafa
gengið með ágætum. (Úr Ungdoni
og Tiden, 1. 1964).
Arið 1965 verður minningar-
ár um postula Norðurlanda,
en 3. fehrúar verða 1100 ár liðin
frá dauða munksins og trúlioðshisk-
upsins Ansgars. 25 ára gamall hóf
hann trúhoð í Danmörku. Reisti
hann trúhoðsmiðstöð með kirkju og