Kirkjuritið - 01.12.1967, Síða 5

KIRKJUR ITIÐ
435
Gg Guð fer liér ekki í manngreinarálit. Hann býður öllum
J'vernig sem ytri kjörum er háttað og liversu sein mannlegt
'lóinþing liefur skákað þeim niður, býður þeirn náð sína,
fyrirgefningu og frið. Mundu að þú ert einn í þeirra hópi.
^öginn er svo smár að hann eigi ekki hér stóran hlut, enginn
SVo stór, að honum sé ekki lífsnauðsyn að brjóta odd af of-
sínu og lúta lágt eftir sínu.
„Hæð sína finnur nú smælinginn smæsti,
smæð sína veraldar liöfðinginn stærsti.
Grátekkinn dvínar, nú gróa öll sárin,
því Guðsfriður jólanna strýkur burt tárin.“
^ þessu öllu er fólgin liin sanna gleðiuppspretta jólanna.
Gleymdu |rví ekki í þeirri margslungnu umgjörð sem þú lief-
Ur fært jólin í. Það er litla barnið, guðsgjöfin, sem vakið hef-
kærleikann, samúðina og miskunnsemina í lijarta þínn og
beirra annarra, sem voru svo gæfusamir að húa því vöggu í
Grjósti sér um þessi jól.
„Astin þess speglast í barnsaugum björtum
nú hergmálar kærleiki í mannanna hjörtum.“
Guð gefj ykkur öllum gleðina, sem æðst er.
Gleöileg jól!

Gamalt vers
Dagur og ljós þú Drottinn ert,
diinint og huliiV allt er þér Iiert,
þú GuíVs föiVur ljóniandi ljós,
ljósan sannleika kennir oss.