Kirkjuritið - 01.12.1967, Blaðsíða 30

460
KIRKJURITIÐ
lólk, sem enn er í skóla, er lurðnle<;a fáfrótt um trúarefnk
kunnátta |iess t. cl. í biblíusögum er einkennilega lítil. Gset'
þessi fáfræði e. t. v. stafað af óheppilegum kennslubókum
kennsluaðferðum ?
— Álítur þú, að nœgileg áherzla sé lögð á að efla mann-
gildis- og si&frœ&isþroska nemendanna í skólunum?
Ekki legg ég dóm á Jiað Og livenær er þessi áhrezla nægi"
leg? Skólarnir reyna sjálfsagt allir eftir megni að stuðla að
manngildis- og siðgæðisþroska nemendanna og eflaust áorka
J>cir nokkru. En nemendur eru í skólunum aðeins 4—6 stundii
á dag, og mestallur sá tími fer, eða á að fara, til lærdómsiðk-
ana. Ilinn tíma sólarhringsins eru nemendurnir undir áhrif'
um annars staðar frá og þá sérstaklega áhrifum hvers annars-
Geti lieiinilin ekki sinnt sínu unpeldishlutverki, tel ég einS
og nú er ástatt, að lítil von sé til Jiess, að skólarnir geti bætt
úr því, svo að fullnægjandi sé. — Auk þess tel ég, að eðlis'
eigindir livers og e'ns ráði mestu um þetta.
— Vœri nánara samband milli skóla og kirkju ceskilegt?
— Já, það hcld ég vissulega, en nú er J)ó ljóst, að ýmsir
örðugleikar eru á að finna form fyrir slíkt santband eins o?
nú standa sakir.
•— Telur þú, a& menning þjó&arinnar fari sívaxandi nn’ð
lengingu skólatímans ?
— Það efast ég um. Námsárangur stendur ekki alltaf í rétt'1
hlutfalli við tölu kennslustunda eða skólaára, heldur er han'1
árangur af meðfæddum námshæfileikum ástundun og dugnaði-
En góður námsarangur er heldur ekki sama og menning. Men11"
ing er meira, hún er meðfæddur manndómur, studdur siðgæð’
og J)ekkingu. Slíkt fæst ekki með Jiví einu að lengja skóla*
tímann.
=SS5=
AiV læra er eins og aiV róa mót straunii. Þann lirekur, sem ekki leggs* !l
árarnar. — Kínverskt
Döggin nægir ölhun stránninn. — Kínverskt
Þeir, sem sitja í burðarstólumnn eru nienn eins of; burðarkarlarnir.
— Kínverskt