Kirkjuritið - 01.01.1969, Síða 8

Malcolrn Muf'geridp'e:
Annar konungur
(Hiifimdur er kunnur lærdómsmaður, rithöfundur og útvarpsmaður,
hrezkur. Ræðuna hélt hann í St. Gileskirkju, cr hann sagði af sér
rektorsemhætti við Edinborgarliáskóla ásamt aðstoðarmanni sín-
um Allan Frazer. Gerðu þeir það í mótmælaskyni við rikjaudi
anda í hópi stúdenta. Vakti ræðan geysi alhygli víða um lönd. Þess
vegna er henni snaraö hér á íslenzku.)
POST. 17
1. En er þeir höfSu fariS um Amfipolis og Apollóníu, komu þeir til
Þessalóniku, en þar áttu Gyðingar samkunduhús.
2. Og eftir venju sinni gekk Páll inn til þeirra og þrjá livildardaga átti
hann tal við þá út af ritningunum.
3. Lauk þeim upp jyrir þeim og setti þeim fyrir sjónir, að Kristur átti
að líða og rísa upp frá dauðum, og að Jesús — sem ég boða yður — hann
er einmitt Kristur.
4. Og nokkrir af þeim lélu sannfœrast og gengu í flokk með þcim Páli
og Sílasi, svo og mikill fjöldi guðrœkinna Grikkja og mikilsháttar konur
ekki allfáar.
5. En Gyðingar fylltust vandlæli og tóku með sér nokkura vonda menn
af götuskrílnum, vöktu uppþot og hleyptu borginni í uppnám og þustu
að húsi Jasons og gjörðu tilraun til að fœra þá fram fyrir lýðinn.
6. En er þeir fundu þá ekki, drógu þeir Jason og nokkura brœður fyrir
borgarstjórana og hrópuðu: Mennirnir, sem vakið hafa óeirðir um allu
heimsbyggðina, þeir cru líka komnir hingað.
7. Og Jason liefir tekið á móti þeim, og allir þessir menn breyta á móti
boðum keisarans, þar sem þeir segja að annar sé konungur, og það sé
Jesús.
Þefíar það hendir að ég stíg í stólinn — sem er eitt af glöpum
manna á efri árum, — en í frægari stól en þessum lief ég aldrei
staðið, grípur mig ætíð sama tilfinningin og nú, er ég horfist í
augu við yður. Ég er lialdinn af djúpdækri og ástríðufullri þrá
til að segja eitthvað eftirtektarvert, og hregða á loft einhverju