Kirkjuritið - 01.01.1969, Síða 48

KIRKJUIUTIÐ
42
málinu á meðan sjónin entist. I
liókinni eru allinargar þýðingar á
ljóðum þessa rómverska skáldspek-
ings.
Bókin endar á þýðingu Sólarljóðs
lieilags Franz undir fornyrðalagi.
Eg kann því ekki sem bezt en það
er að sjálfsögðu smekksatriði.
Það er vel að þessuui ljóðum hef-
ur verið lialdið til liaga. Útgáfan er
látlaus en smekklcg, eins og þeim
liæfir.
MINNINGAR UM
SÉRA JÓNMUND
GuSrún Jónmundsdóttir skrásetti
Leiftur 1968
Séra Jónmundur var mikill öldung-
ur, liöfuökempa. Mamia niestur á
velli og kraftajötuiin, glaðsinna,
hugsjónaríkur og framkvæmdasam-
ur. Mikill fyrir sér frá barnsaldri
og aldrei að fullu sléttfelldur.
Hann var prestur í þrem útkjálka-
brauðum í afskekktum barðinda-
sveitum. Ein er nú með öllu lögst
í eyði. Onnur afar fámenn og prests-
laus fyrir löngu. Næstum víst um þá
þriðju að þar mun ekki sitja prest-
ur lengur — í bráð a. m. k.
Lengst sat séra Jónmundur á Stað
í Grunnavík. (1918—1954) Og var
þar bæði kóngur og biskup — þótt
krýninguna og vígsluna vantaði að
vísu.
Hann átti sér því mikla sögunu,
sem að vísu er enn að nicstu óskráð.
Því í bók þeirri, sem liér um ræðir,
eru freniur sundurlausar minningar
dóttur bans. Þó má lesa þar margt
á milli línanna og ýms svipleiflur
varpa skæru ljósi á umhverfið og
séra Jónmund. Höfundur lætur sér
of annt iini að týna til dægurvísur
séra Jónmundar. Dregur þó ekki
dul á, að sjálfum var honum ljóst
að hann var ekki skáld, þótt liann
léti margt rím fjúka af vörum sín-
um, sér og öðrum til stundargam-
ans, og vinum sínum til hugar-
liægðar á stundum. Og því iniður
verður ekki betur séð en að margar
stökur lians liafi laskast í meðför-
um, enda skýrt sagt að þær liafi
verið flestar skrifaðar eftir minni.
Meira er vandað til kvæðanna.
Margar myndir eru í bókinni til
fróðleiks og ánægju.
Ótaldir eru tveir kjarnar, sem
gefa bókinni mest líf og lit og ekki
verða auðgleymdir. Þrennt frá liendi
séra Jónmundar. Saga af hálfsmán-
aðardvöl lians í Lundúnuin, og inn
í Iiana felld prýðisgóð þýðing af
ævintýrinu um bamingjusama prins-
inn eftir Oscar Wilde. Þýdd grein
„Gull-úlfar“, grein um áfengisböl o.
fl. Og síðast en ekki sízt kafli úr
viðtali (áður birt í bókinni „Fólkiö
í landinu") „Ungu vitavarðarhjón-
in í Látravík". Hann er gullsígildi.
Átakanleg lianns- og lietjusaga
hjónanna og prestsins, á aðeins
fjórum síðum.
Þar opinberast fróbær stíllcikni
séra Jóinmmdar. Margan mun reka
minni til bréfa hans, sem birtust í
Kirkjuritinu á sinum tíma. Þau
hefði átt að endurprenta, flest eða
öll í þcssari bók. Þau báru þess
m. a. fagurt vitni að í stað þess að
forpokast á Hornströndum var liaiin
vaxandi til banastundar. Stór í
sniðuin og fór ekki annarra troðn-
inga. G. Á.
Hannes J. Magnússon:
ÖLDUFALL ÁRANNA
Endurminningar frá œvistarfi
BarnablaSiS Æskan 1968
Hannes hefur gersl all mikilvirkur
rithöfundur síðan hann lét af skóla-