Kirkjuritið - 01.01.1969, Síða 47

KIRKJURITIÐ
41
l'onuin Jiakklátir ævilangt. Tuttugu
þeirra skrá liér endurminningar sín-
ar.
Mis ítarlegar en allar góiVar yfir-
lcstrar. Með'al þeirra veigamestu
cr« þættir þeirra Páls V. G. Kolka
(Þriðja myndin af séra FriíVrik)
°g Þórðar Möllers (Maður kom
ffam).
Enginn lýsir þó séra Friðriki ef
vill skýrar og snjallar en Gylfi
*• Gíslason, og í hvað styztu máli.
'laiiu segir m. a.:
»Séra Friðrik var þannig maður,
c,1gin þjóð getur vænzt þess
að
a<^ e'gnast marga slika í sömu kyn-
s °‘V. Ollum, sem kyuntust lionuni,
1 aut injög fljótlega að verða ljóst,
a® Þatin var óvenju gáfaður maður.
ann var fljótur að skilja. Hugsun
la|is var mjög skýr, og honuin var
a ‘lr auðvelt að orða hugsanir sín-
ar- Þaö gerði hann að afhurða kenn-
,ra’ e>»um bezla kennara, sem mér
« fur kennt. Hann var hámenntað-
*lr’ ckki aðeins í guðfræði, heldur
•' rst og fremst í sígildum fræðum,
^nnverskum, grískuni og íslenzkum.
11 hann hafði einnig áliuga á raun-
fteinuin, einkum talnafræði og
StJörnufræði. Og síðast en ekki sízt
'ar hann trúmaður, svo einlægur
'uinaður og svo gagntekinn af trú
ai'' hún mótaði allt líf hans,
? °rð hans og allar gerðir. Krist-
j" trn var ekki þáttur af sálarlífi
lai|s, ekki liluti af honum, lieldur
Unn sjálfur, hann allur.“
S greininni lýkur ráðherrann
0
hannig;
oc'v^ ‘nnhver spyrði mig nú, á full-
t tnsarntn mínum, hvort ég væri
aiur"eÍS,Vnr, lllun^' cg svara ját-
p ’■ Það eru áhrif frá hernsku,
ra "nnmi, sem ]ió talaði aldrei við
"g um trúmál.“
er alltaf gott að vera í ná-
vist góðra manna, jafnvel þótt hún
sé aöeins andleg. Þess vegna er
þetta hugbætandi lestur. Andi séra
Friðriks gætir þar alls staðar milli
linanna.
Frilirik FriSriksson:
SÁLMAR — KVÆÐI
Söngvar K.F.U.M í Reykjavík
UmboS: Bókager'öin Lilja 196S
Útgefandinn liefur að maklegleik-
um efnt til þessarar hókar í tilefni
aldarafniælis hrautryðjandans, séra
Friðriks Friðrikssonar.
Séra Friðrik kom aldrei til hugar
að hann væri í hópi stórskáldanna,
en honum var létt um að yrkja og
hann gerði það frá unga aldri.
Haun orti sjálfum sér til skenunt-
unar og oft öðruin til huggunar.
Hann orti líka oft söngva vegna
aðkallandi þarfar viðkomandi sam-
koniiinum í K.F.U.M. Síðast en ekki
sizt hrann honuni sú þrá i hrjósti
að yrkja Guði lof. Lengst munu og
að líkuni lifa ýmsir sálinar séra
Friðriks, frumsamdir og þýddir.
Þeir Iýsa svo niiklu trúnaðartrausti,
lofgjörð og þakklæti: „ Vér stönd-
um á bjargi, sem hifast ei má.“
„Dýrðlegt kemnr sumar með sól
og hlóm.“ „Mikli Drottinn, dýrð
sé þér.“ „Áfram, Kristsmenn, kross-
menn.“ „Vor feðra trú enn tendrar
Ijós.“ „Konungur lífsins kemur hér
til sala.“ Fleira mætti telja, sem
þegar eru koninir inn í sálmabók-
ina og margir mikið sungnir.
Þá eru andlegir söngvar ortir til
notkiinar á kristileguin samkomum
eins og „Hver er í salnum?“ „Verj-
ið vígið.“ Mörg kvæði hera ætt-
jarðarást höfundar fagurt vitni.
Horaz var eftirlætisskáld sr. Frið-
riks og las hann ljóð hans á frum-