Kirkjuritið - 01.01.1969, Blaðsíða 51

45
KIltKJUItlTIU
fékk Norðurlandaverölaunin fyrir
hér lun árið.
Kviðurnar eru alls 100 (34-33-33).
efur Guðmundur valið tólf til þýð-
"'gar, 4 úr hverjum flokki, þær
S(;,» hann telur bezt fallnar sem
synishorn. Fer hann mest eftir
u>skum textum. Ein kviðan hefur
aö“r *>irst hér í ritinu.
1 lúr er ofvaxið að dæma um
'(|k hans. En fæ ekki betur séð
eu a<^ það sé honum til mikillar
s«mdar, unnið af góðum smekk,
°S'ikulli samvizkusemi og frábærri
I °u- Segir mér hugur um að
ICSs Verði lengi að góðu getið.
• 'iur frágangur hókarinnar er
11(1 ágætum. Myndirnar að vísu
he]i2t til daufar.
*ði að efni og búningi er þetta
‘lr 1 menningarverk. Útkoma þess
nierkisviðburður.
Sveinn Vikingur:
^ÍSNAGÁTUR
Kvöldvökuútgáfan 1968
Skeinmtileg nýlunda í fallegri UIll-
jr"r,‘ urðaleikir. Flestir auðráðn-
f > þeim, sem vel cru að sér í ináli
'( ranna. Gott stundargaman.
iv,i sýnishorn:
Q*rst °g smæst af öllu er.
.Á a tungu velt er stundum.
iefur augu en ekkert sér.
tast lielzt til löng á fundmn.
Þarna dári drýldinn bjó.
Dýpst í hverjum bninni.
Innst til dala er. En þó
aldrei í vitleysunni.
Grace ltosher:
AÐ HANDAN — BOÐSKAFUR
UM LÍFIÐ EFTIR DAUÐANN,
ritað ósjálfrátt
Kvöldvökuútgáfan.
Sveinn Víkingur þýddi
Höfundur er ensk lcona, vel mennt-
uð. Frásögnin í bréfaformi. Fullyrt
að látinn ástvinur Graee, Gordon
Burdiek, flotaforingi liafi skrifað
bréfin, fyrst í stað þann veg að
liann stýrði hönd konunnar, en
síðar hallaðist aðeins pennastöngin
að krepptri hendinni. Vottorð rit-
handarsérfræðings hermir að liaiin
telji vægast sagt að skriftin liafi
„raunverulega verið innblásin af
persónuleika Gordons.“
Samtök enskra presta, sem slanda
að sálarrannsóknuin liafa stutt út-
gáfu bókarinnar.
Þýðingin er ágæt, lipur og snurðu-
laus, eins og vænta mátti.
Eg játa hiklaust að mér finnst
bókin livorki verulega nýstárleg, né
sannfærandi. Formið of slétt og
formlegt, innibaldið gæti hæglega
verið hugsanir Grace. Þar með er
ég alls ekki að lialda því fram að
um vísvitandi fölsun sé að ræða.
Skriftin er sjálfsagt ósjálfráð og
bugsuniu ómeðvituð.
Meginþráðiirinn felst í þessu erindi
á bls. 43:
Kenn mér að elska ekki aðeins þá,
sem unna mér,
lieldur allt, sem lifir, allt sem ljóssins þrá
í brjósti ber.
Já, kenn mér að elska alla menn á jörð,
hver atliöfn mín sé lieilög þakkargjörð.
Mín gæfa og líf er gjöf frá þér.