Kirkjuritið - 01.06.1977, Qupperneq 37

Aíií
qrú er einnig sannfærð um það af
af S ' sir|u, að Gyðingar hafi lengst
ta|.^eriS miklu fleiri í Palestínu, en
öld' hSfUr veriS’ °9 Þa ekki sízt á
sýn'nnÍ’ Sem lei®' 0g Þetta viil han
a fram á, ef henni endist aldur.
Srnásaga af skruddu
da9. Þegar Aili Havas var
0g austur í Skálholti, var tekin lúð
bókahe!tin9S mil<il skrudda fram ur
rrtag ' lu' Hun var á þýzku, prentuð
teikn rnSSkU letri’ skreyft ara9rua
PfaH3 ra mynda. „Auf Biblischen
ferSa n6t hun’ ^ sti9um Biblíunnar,
hafg Sa?a ^zks prests, sem farið
áriðli8P8a9rímSfÖr Landsins helga
in fra 4' Þess vegna var hún nú tek-
éður m 'i"réiega hafSi Aili þó séð hana
__ i ,
skrudd nun hafði þá aldrei séð
fundiztUh^fyrri; 0g nú var eins og
an Va e|Si fJarsjóður. Dögum sam-
rýnt ®etiS °9 blaðað í þessari bók,
þegar ana °9 skrifað upp úr henni,
°g s stundir gáfust frá fundahöldum
inai m ornum nneð öllum undirbún-
Þettam fy'9di-
uð af ! V3r 903 bók’ sa9ði Aili’ skrif-
legfj q|amu5 með Gyðingum og ótrú-
rhaður 99skyggni- °9 það var þýzkur
gat hqn f6m skrifa3i. Við skrudduna
var á i i elZt. ei<i<i skiiið, á meðan hún
hana rrf fndi' ^kk' viidi hún þó taka
Hvag , Sér 111 Finnlands.
í Skáih^þ?0111 svona merkilegskrudda
Um t'vehn nÚ Þann'9’ að fy
’ SkáiholtsnatU9Um UrðU Pr6:
'tsprestakalli. Þá geri
einhvern íyrstu daganna, eftir að nýi
presturinn var kominn í kallið, að kona
ávarpaði hann á þýzku í síma. Hún
hafði heyrt, að presturinn væri nýlega
kominn frá Þýzkalandi. Hún vildi
gjarna, að hann kæmi að vitja þeirra
á Bóli.
Og upp að Bóli fór hann. Þar bjuggu
roskin hjón, þýzk, Adelheid og Eric
Herrmann. Þau höfðu komið út hingað
í stríðslok, líkt og fleiri landar þeirra,
snauð og mörkuð á sálinni af hörm-
ungunum. Nú bjuggu þau á Bóli, smá-
um búskap á íslenzka vísu, í gömlum
torfbæ, sem státaði þó af timburbað-
stofu. Þótt þröngt væri efalaust í búi,
undu þau glöð við sitt. Með ólíkind-
um var þó ævisaga þeirra orðin. Frú
Adelheid Herrmann var prófessors-
dóttir, alin upp við nægtir og menntuð
kona. Bæði voru þau listamenn og
kristin vel. Fyrir stríð höfðu þau ferð-
ast um með brúðuleikhús og látið
brúðurnar sýna biblíusögur. Þegar
aldurinn færðist yfir þau, og þau tóku
að þreytast á búskaparamstrinu, voru
þau stundum að íhuga, hvort ekki
mundi unnt að lifa af slíku brúðuleik-
húsi á íslandi. Erfitt var að mæla með
slíkum atvinnuvegi til lífsframfæris.
En hátíð var að heimsækja þau hjón á
Bóli, skoða ýmis furðuverk þeirra og
ræða við þau, svo margreynd, sem
þau voru.
Um síðir fóru þau utan og gerðust
starfsmenn við hin frægu Bethelhæli
í Bielefeld í Þýzkalandi. En fjögur
börn þeirra eru búsett hér á landi.
Það ber svo næst til tíðinda í þess-
ari sögu, að prestur leggur leið sína
í verzlunina Kirkjufell við Ingólfsstræti.
Hann rekur augu í fáeinar gamallegar
115