Jörð - 01.12.1943, Blaðsíða 11

Aftur á móti var það miður skiljanlegt, að ógerlegt virtist
að fóðra þennan aumingja án fagnaðarláta og háreysti.
Heillin liafði varla dýft nefinu fyrr en hún óð og uppvæg
vildi komast á fætur. Það er ef til vill ekki tiltökumál, en
það var á engan hátt einfalt máí fyrir Heillina að fóta sig.
Tilhurðum Heillinnar við að komast úr körfunni fram á
gólfið og ná jafnvægi verður ekki með orðum lýst. Jarð-
nesk mál mér kunn ná ekki yfir svo fáranlega iþrótt. Og
þegar hún loksins var komin fram á gólfið og hafði fótað
sig, snarsnerist hún ennþá nokkrum sinnum um sjálfa sig,
áður en hún næði fullu jafnvægi og kæmist í nokkurar
stundar tiltölulega trausta afstöðu gagnvart umhverfi sínu
á þessum reikula hnetti. Það virtist í hvert slcipti vera á við
meðal kraftaverk, að það yfirhöfuð lánaðist. Og þar sem
þetta kraftaverk ásamt tilheyrandi undirbúningi endurtók
sig morgun eftir morgun, ætti það að vera hverjum einum
hægðarleikur að skilja, að það var lítt gerlegt að sofa yfir
sig á því heimili, hversu feginn sem maður vildi.
Fyrirhoðar þessa einstaka kraftaverks fylltu á hverjum
morgni drenginn nýjum fögnuði, sem hann varð að reyna
að miðla öðrum hluldeild í eftir beztu getu. Tindilfættur
hoppaði liann i kringum meinakjúklinginn, sem hringsner-
ist í svima á gólfinu, og hrópaði upp vfir sig i undrun og
aðdáun:
Sjáðu, mamma! — sjáðu, mamma! — Heillin dansar! . .
Fyrstu morgnana lilógu foreldrar drengsins með honum;
en lilatur þeirra var af öðru tagi; það var nauðungarhlátur
þess, er betur veit, að atburði, sem í sjálfu sér er allt annað
en skemmtilegur, þó að sá, er miður veit, skemmti sér
við að horfa á hann vegna þess, að í raun réttri veit hann
ekki, livað liann liorfir á. En þrátt fyrir það, að hluttaka
foreldranna í skemmtuninni þvarr fljótt, — drengurinn
skildi ekkert, hvernig í því lá, — hélt hann áfram að vera
jafn hrifinn og áður af morgunslitum lcjúklingsins og jafn
óþreytandi í aðdáun sinni.
Heillin! hrópaði hann fagnandi og tók liana varlega í fang
sér: Elsku Héillin! ... Er hún ekki inndæl?
JÖRD
359