Jörð - 01.12.1943, Blaðsíða 70

sjölum og pilsum. Ekki enn. Hún komst eltki lengra en að
liugmyndinni um Fritz grátandi. Maður, eins og hann var
orðinn, átti það ekki til að gráta. Hér lilaut að vera um
misskilnmg að ræða — á einhverju. Hún skildi þetta ckki.
Hún liafði þó verið viss i sinni 'sök — ekki fundizt um neitl
að villast. En liann liafði þá allan tímann verið að vinna
,að þessu, án þess að láta hana vita; hugsað sínar eigin hugs-
anir; e. t. v. þjáðst — á sinn hátt.
Hvi hafði hann ekki komið heim?
Hann vænti sér einskis. Þegar honum lá mest á, hafði
hann sig á burt. Það var líkast því sem hún liefði brugðizt
honum eitthvað líka?
Þessi líka rödd, þegar hann hringdi!
Fritz, grátandi — út af mömmu sinni!
Þetta var nóg til að gera jarðskjálfta í liugarheimi liennar.
Hugmynd iiennar urn, sjálfa sig bifaðist. Hver gat nú vitað,
bvað liún skildi og hvað hún misskildi? Var hún t. d. viss
um, að ekki væri eitthvað í syni sínum, sem hún vissi elck-
ert af ? Hún talaði til hans, og ekki bætti það úr skák, er lnin
lieyrði rödd sína titra.
„Laggi! Ég held við förum ekki til ömmu, eftir allt saman.“
Ekkert svar.
„James Henry!“ sagði Annábel nokkru fastmæltari.
Hún leit undir búðarborðið. En þar var enginn James
Henry. .Tames Henry var líka horfinn.
VI.
AUÐVITAÐ var sannleikurinn sá, að enginn vissi mikið
um James IJenry — ekki einu sinni James Henry
sjálfur. Hefðir þú spurt hann, hvers hann óskaði sér helzt,
þá hefði hann svax-að, að hann vildi helzt af öllu verða bezti
kastari, sem Risarnir* hefðu nokkuru sinni hafl. Eða mik-
ilsháttar leikstjóri. Eða milljónamæringur. Eða búðannað-
ur í „apotheki** með frjálsan aðgang að rjómaísdeild-
* The Giants — einn mesti afburðaflokkur í „baseball“, uppá-
halds knattleik Bandaríkjamanna.
** Amerísk apótek eru alveg sérstök í sinni röð; selja margt ann-
418 JÖRÐ