Jörð - 01.12.1943, Blaðsíða 9

Falleg liæna! Það var nú eitlhvað annað. Eins og þegar er
að vikið, var Heillin afskræmilega ljót, — svo ljót, að
livorki systjdnum hennar né móður, livað þá vandalausum,
gat með nokkru móti skilizt, að evðandi væri í liana mat.
Það hefði ekki orðið stórvægilegur skanuntur, sem hún
hefði getað tryggt sér af korninu eða kartöfluflysinu lcvölds
og morguns, ef æðri völd hefðu ekki séð um, að liún gæti
nært sig í friði. Slík friðindi hættu vilanlega ekki aðstöðu
liennar; þeirra varð að liefna eftir á. Hænsn eru ekki heimsk-
ari en svo — eða göfugri.
DRENGHNOKKINN, er gefið hafði Heillinni liið veglega
nafn hennar og þreyttist ekki á að horfa á hana með
aðdáun og meðaumkun — það tvennt útilokar ekki hvað
annað í hrjósti saklauss barns, — horfa á hana með ást og
hrifningu, livenær sem færi gafst, — drenghnokkinn sá að
lokum enga aðra leið til bjargar lífi og velferð Heillinnar
en þá, að fjarlægja hana úr hænsnagarðinum. Honum hafði
fyrir löngu hugkvæmzt það snjallræði, að taka hana undir
sína drengjavængi, þar sem móðurvængirnir þrutu, og að
lokum fékk hann þessu áformi sínu framgengt.
Mikil varð sú umbreyting fyrir Heillina og maður skyldi
ætla: til hins betra. Frá þeirri stundu lifði hún í veltysling-
um praktuglega, vellystingum, sem fáum hænum á jarðríki
hefur gefizt tækifæri til að njóta. Að vísu voru það ekki nein-
ar hænsnagarðs-Iystisemdir, enda augljóst til að bjæja með,
að Ileillin saknaði kvalara sinna. Ef til vill hélt hún áfram
að bera söknuð í brjósti; matur sá og drykkur, sem bún
hafði langt umfram þörf, virtust að minnsta kosti ekkert
gagn gera henni. Og það var svo langt frá, að það bætti útlit
Heillinnar, að beittu nefin náðu ekki lengur að ýfa hinar
fáu fjaðrir hennar. Það var síður en svo, að hún fríkkaði;
ei heldur fór henni fram á annan liátt, að því er séð varð.
Lét hún þó ósvikið í sig, sú litla! Frá morgni til kvölds át
hún og drakk, — korn, mjólk, matarleyfar, — allt, sem til
féll. Bætiefnaríka fæðu, að þvi er ætla má. En allt kom það
fyrir ekki. Maturinn gekk ofan í hana og niður af henni
Jörð 35?