Syrpa - 01.06.1914, Qupperneq 5

í RAUÐÁRDALNUM
195
reyndar hefi eg- aldrei lesið þetta
bréf, því það er á íslenzku, og
Harnó hefir enn ekki treyst sér til
að þýða það orðrétt á ensku, og af
einhverri sérvizku liefir hann ekki
viljað fá annara hjálp til þess, þó eg
hafi margsinnis hvatt hann til þess.
— En eins og eg sagði áðan, þá
trúi eg því ekki lengur, að þessi
Madeleine Vanda sé til, því enginn
kynblendingur,sem heima áí Winni-
peg eða St. Boniface hefir nokkurn
tíma heyrt hennar getið“.
,,En af liverju vill Arnór endilega
finna þessa konu ?“ sagði eg. Og
tnig langaði til að segja frú Colthart
um leið að eg gæti þó gefið áreiðan-
legar upplýsingar um það, hvar
s’ y s t u r þessarar Madeleine Vanda
væri að finna. En eg hugsaði að
hyggilcgast mundi vera að geta
ekki neitt um það ;ið svo stöddu.
,,Þú vilt- vita af hverju að
Harnó vill finna Madeleine Vanda?“
sagði frú Colthart og horfði beint
framan í mig. ,,Já, af hverju
viljum við öll (hann eg og ung-
frú Trent) út af lífinu finna þessa
dularfullu hálfsiðuðu konu ? í þvi
er alt leyndarmálið falið. Alt er ó-
nýtt, nema kona þessi finnist. Hún
ein getur gefið þær upplýsingar,
sem okkur ríður svo mjög á að fá.
Hún — og enginn á jarðríki nema
hún ein — getur leyst úr þeirri kyn-
legu ráðg&tu, sem við höfum verið
að þreyta viö um langan tíma. En
hún finst hvergi, engjnn kannast við
hana, og hennar er hvergi getið,
nema í bréfinu, sem Harnó geymir.
Og hún heíir því að líkindum aldrei
verið til, nema í ímyndun hins sjúka
manns, sem skrifaði bréf þetta á
banasænginni11.
Eg var nú samt & annari skoðun,
þó eg þegði.
,,En gjörum nú ráð fyrir“, sagði
eg, ,,að kona þessi hafi verið til, en
að hún sé nú d&in. Gæti þá ekki
verið að hún hefði sagt einhverjum
frá leyndarmálinu áðurenhúndó?
Og ef svo væri þá er ekki óhugsandi
að þið kunnið að grafa það upp á
endanum".
Frú Colthart brosti ofurlítið.
,,Nú veit eg með vissu“, sagði
hún, ,,að Harnó hefir ekkert sagt
þér um þetta. — En það skrítileg-
asta við þetta mál er það, að þó
Madeleine Vanda hefði verið til og
væri enn á lífi, þá vissi hún ekki að
hún hefði þetla leyndarmál að geyma
— Eg er alveg viss um að þú yrðir
hissa, ef þú fengir að vita, hvernig
í öllu liggur“.
,,En heldur Arnór það enn þá, að
hann muni finna konuna á endan-
um“.
,,Hann trúir því stöðugt að hún
sé til, eða hafi verið til, því hann
trúir hverju orði, sem í bréfinu er.
Og ungfrú Trent treystir þesstim
unga útlending og næstum trúir á
hann. Og bæði hafa þau bygt hina
glæsilegustu loftkastala & þessu ís-
lezka bréfi, en þcir loftkastalar munu
bráðum hrynja, er eg hrædd um“.
,,En um hvað hljóðar þetta bréf?“
sagði eg, ,,og hver skrifaði það ?“
,, Fj'rst vinur þinn hefir ekki minst
neitt á þetta mál við þig; þá dirfist
eg ekki að segja þér frá innihaldi
bréfsins, enda er eg óviss um að eg
viti um alt, sem í því er, því ekki
skil eg íslenzku, en Harnó er enn
svo stirður í ensku, að eg efast um
að honum hafi tekist að láta okkur
ungfrú Trent fá réttan skilning á
sumum atriðum bréfsins. — Eg býst