Syrpa - 01.06.1914, Síða 11

í RAUÐÁRDALNUM
201
an var oröin þur, þá var eg eins
þyrstur og örmagna eftir sem áöur.
Og alt í einu tók eg eftir því aö eg
var búinn aö týna bréfinu frá honum
móðurbróöur mínum. Eg þóttist
vita aö V o n heföi tekið þaö meö
sér.þegar hún hljóp í burtu frá mér.
Og mér þótti svo mikið fyrir því aö
missa bréfiö, þó að eg vissi, aö eg
kynni þaö utanbókar, aö eg grét
hástöfum eins og lítiö barn. En
T r ú sat alt af stööugt hjá mér og
reyndi af öllum rnætti til aö hugga
mig. ,,Áfram ! Áfranr !“ sagöi
hún. ,,Áfram í drottins nafni !“
Og viö þaö vaknaöi eg og sá, aö
það var draumur.-------Og hvaö
eru draumar? Eru þeir bending
frá forsjóninni um þaö sem fram viö
mann á aö koma? Eöa eru þær
einskonar frostrósir á skuggsjá heil-
ans, og merki þess, aö taugakerfiö
er í ólagi. EÖa eru þeir bara óljós-
ar og ósamstæöar skuggamyndir
þess sem liöiö er — hálfgleymd orö
og atvik og liugsanir, sem gæjast
upp í meövitundihni á meöan vilj-
i n n er aö hvíla sig ?
S.S. Elba, á Atlantshafi, 24. Júlí
Eg dvaldi fjóra daga í Leith á
Skotlandi. Þar kvaddi eg síra S.
Hann fór til Khafnar. Nú er eg á
gufuskipinu Elba, sem fer beina leiö
til Nýju-Jórvíkur. Hér heyri eg
ekkert talaö nema ensku. Mér
gengur furöu-vel aö skilja þaö, sem
viö mig er sagt, en aftur á eg mjög
örðugt meö aö láta aöra skilja mig.
Einn af farþegjunum er gamall skip-
stjóri. Hann gjörir sér mikiÖ far
um aö tala viö mig, og spyr mikiö
um ísland. Segist hann hafa kynst
íslending, sem hafi hoitiö Berg, og
verið mcð honum í siglingum á
Kyrrahafinu í næstum tvö ár, og
skiliö viö hann í Ástralíu í janúar-
mánuöi 1865. Hann segir aö þessi
Mr. Berg hafi verið „skrítinn ná-
ungi“, en allra hezti drengur í aöra
röndina. — Eftir lýsingunni aö
dæma, er þaö ekki ómögulegt,eða ó-
líklegt aö þessi íslendingur hafi verið
Hálfdán móöurbróöir minn, því hann
skrifaði sig H. A. Berg, eftir aö
hann fór til útlanda. Má þaö merki-
legt heita, aö eg á ferö minni vestur
um haf, skyldi rekast ágamlanhús-
bónda hans.
Bf-ooUlyn, 5. Ágúst.
Eg er nú seztur aö í húsi B..
frænda míns. Hann ætlar aö út-
vega mér einhverja atvinnu, eins
fijótt og mögulegt er. í þessari
borg verð eg aö dvelja um liríö, aö
minsta kosti í allan vetur, því eg
þarf aö vinna mér inn peninga til aö
komast vestur til Winnipeg. Eg
get ekki treyst á þaÖ, aö Henry
Trent láni mér peninga. Eg hefi enn
ekki fundiö hann, og veit ekkert um
ástæöur hans. Hann er ef til vill eins
fátækur og eg, ef til vill fátækari.
Þaö getur líka vel verið, aö hann
eigi ekki lengur heima hér í borg-
inni, eöa sé nú dáinn. En þó hann
sé enn á lífi, og eigi hér heima, þá
getur svo fariö, þegar eg loksins
finn hann, aö hann trúi ekki sögu
minni og vilji ekkert viö mig eiga.
Þaö óttast eg mest. — Frændi minn
þekkir hann ekki og hefir aldrei
heyrt hans getiö.
28. Agusi
Atvinnu hefi eg þegar fengiö á
verkstæöi, sem býr til sápu. En
vinnan er leiöinleg og kaupið lágt.
Meö mikilli sparsemi kann eg aö