Syrpa - 01.06.1914, Page 16

206
SYRPA
í gær, þegar eg var viö vinnu mína
á verkstæöinu, þá tók eg eftir því,
aö stór maður (sem auðvitað var
lögregluþjónn í alþýöubúningi) var
lengi aö tala hljóöskraf við verk-
stjórann minn og gáfu þeir mér
auga viö og viö. Þeir voru vafa-
laust aö tala eitthvað um mig. —
Og í gærkveldi þegar við Edna
gengum saman suöur Oak-stræti,
varð eg þess var, að maður í grárri
yfirhöfn gekk á inóts við okkur
hinum megin í götunni og virtist
hafa stööugar gætur á okkur. Eg
vakti efiirtekt Ednu áþessum mann
og spurði hana, hvort hún liéldi, að
hann væri að veita okkur eftirför.
Hún sagðist ekki sjá neitt athuga-
vert við þaö, þó hann liti yfir strætiö
við og viö — hann gæti vcrið að
liorfa á annað en okkur. Nokkru
síðar snerum við aftur og fórum
sömu leiö til baka. Og þá gættum
við bæði aö því, að maðurinn í gráu
yfirhöfninni sneri líka við og kom á
cftir okkur. „Þetta er einhver sem
á aö hafa augn á mér“, sagöi eg.
„Hver gæti það verið?“ sagöi hún.
„Leynilögregluþjónn ef til vill“,
sagöi eg. Edna hló. Skömmu síö-
ar beygði þessi maður inn á aðra
götu. „Nú sérðu að grunur þinn
var á engum rökum bygður“ sagði
Edna. Eg þagði. En eg var samt
viss um, aö eg heföi getið rétt til
um manninn. — Þegar viö nokkru
síðar gengum fram hjá húsinu núm-
843 á Oak stræti, þá varpaði Edna
mæðilega öndinni og sagöi: „Hér
liföi eg marga ánægju-stund, og hér
grét eg oft. Eg fæddist í þessu
húsi og ólst hér upp, þangað til eg
var sextán ára gömul. En þegar
eg var á sjöunda árinu, misti faðir
minn atvinnu þá, sem hann hafði
stundað. Og eftir það var jafnan
mjög þröngt í búi hjá okkur" -—
Hún sagði mér ýmislegt frá æsku-
árum sínúm, en margt varþaðátak-
anlegt, þó surnt væri broslegt. Og
eftir því, sem mér skildist, hefir fað-
ir liennar ekki verið ósvipaður Mr.
Micawbcr í sögunni af David Copp-
erjield eftir Charles Dickens. Hann
átti í sífeldu basli, var skuldunum
vafinn, en var þó alt af í léttu skapi
hafði á sér heldri manna sniö, og
trúði því fastlega, að liann yrði að
lokum miljónaeigandi.-----------
9. Agust.
í dag lagði Edna á stað áleiðis til
Winnipeg. En eg verð ekki ferö-
búinn fyr en einhverntíma í næsta
mánuöi. í fyrstu höföum viö ein-
sett okkur að verða samferða vestur
En af því móðursystir Ednu bað
hana að koma fyrir miðjan þenna
mánuð, þá vildi eg ekki að hún biði
lengur. En eg er viss um að mér
leiðist nú, af því hún er farin. Eg
fann til óumræðilegS tómleika í
lijarta mínu, þegar eg sá hana fara
um borð á hraðlestinni í morgun.
Eg á henni mikið að þakka, þó eg
liafi ekki kynst henni lengi, Hún
hefir verið mér eins og bezta systir.
Og þó vinna sú, er eg hefi stundað
í sápugjöröarhúsinu, hafi veriö bæöi
þreytandi og leiðinleg,og þar aö auki
illa launuö, þá liefi eg ekki fundiG
til þess, eða látiö það á mig fá, síö-
an eg kyntist þessari góðu og elsku-
legu stúlku.
Winnipeg, 17. September.
Eg kom hingaö þann 12. þ. m.
Eg kann hér strax vel viö mig. Hér
er næg atvinna og hátt kaupgjald.
Eg er til liúsa hjá íslenzkri ekkju,