Syrpa - 01.06.1914, Síða 17

í RAUÐARÁRDALNUM
207
sem Sólrún heitir. Hún er ættuB
af Austfjöröum — góð kona og
greind. Dóttir hennar heitir Anna.
--------Eg hefi fundið Ednu. Mér
virtist þa(5 gleðja hana, aö sjá mig
aftur. Hún segir aö sér hafi leiöst
síöan hún kom vestur. Hún er í húsi
móöursystur sinnar (frú Colthart),
og vinnur á saumastofu hennar.
Mér lízt ekki rétt vel á frú Colthart;
hún er alt annað en viðmótsþýð, og
þykist alt vita. „Veiztu ekki þetta?“
er orötak hennar; eöa: „Þetta ætt-
irðu að vita !“ Hún spuröi mig
hvort eg vissi, hvaða afleiöingar
það gæti haft fyrir rnig, ef þaö reynd-
ist alt markleysa, sem móöurbróðir
minn hefði skrifaö. (Edna var búin
að segja henni frá innihaldi bréfs-
ins). Eg sagöi í hjartans cinfeldni
aö eg vissi þaö ekki. „En þú œttir
aö vita þaö“, sagöi frú Colthart og
hvesti á mig augun. ,,ÞÚ hefir“,
sagöi hún, , komiö ungfrú Trent til
að yfirgefa bernskustöövar sínar,
æskuvini, og stööuga vinnu. Fyrir
þín orð fluttist liún hingaö vestur
og lagöi alt, sem hún átti í sölurnar
til þess. Og hún trúir þér eins og
biblíunni. Og svo skyldi alt reyn-
ast gabb eitt og blekking, sem þú
hefir sagt henni, þá —já, þ á veiztu,
hvaö þaö þýðir !“ — Fjórum eöa
fimm sinnum hefir hún látið mig
segja sér innihald bréfsins. Enþaöer
eins og hún geti aldrei skiliö þaö til
hlítar. Henni finst bréfið lýsa því
að móðurbróðir minn hafi veriö
brjálaöur. Og eg heyri þaö á orö-
um hennar, að hún hefir lítið álít á
íslendi ngum og útlendingum yfir-
leitt. — í gær var hún ekki eins
önug, og þá lofaöi hún því, aö veita
okkur Ednu alla þá aöstoö, semhún
gæti,, á meöati viö værum aö leita
aö Madeleine Vanda. Hún segist
þekkja frakkneska konu, sem á
heima í St. Boniface, og ætlar hún
aö fá hana í lið meö okkur.
20. Október
Ekki finst Madeleine Vanda. Og
engan 'nöfum viö fundiö, sem kann-
ast við hana, eða hefir heyrt hennar
getið. Á meöal franskra kynblend-
inga er Madeleinc algengt kven-
mannsnafn; en nafniö Vanda þekkir
enginn. Eg hefi alt af hugsað, aö
það mundi vera ættarnafn konunnar;
en frú Colthart getur þess til, aö
það sé skírnarnafn, 6 máli Cree-
Indíána. En nú liöfum við fengiÖ
ungan mann í liö með okkur. Hann
lieitir Lebas og er frakkneskur í föð-
urætt, en Indíáni í hina. Þykist
hann kunna Cree-málið til hlítar, og
segir hann að orÖið ,,Vanda“ sé
ekki til í því máli. En hvítan mann
segist hann hafa þekt, sem hafi heit-
iö Vandal. — Eg hefi þegar borgaö
Lebas 35 dali. En mér líkar hann
ekki rétt vel, því hann er nokkuö
drykkfeldur. Eg hefi nokkrum sinn-
um séö hann í hótelinu Davis House,
því þangað venur hann leiÖir sínar,
og hann hefir oftastnær verið ofur-
lítiö kendur. í kvöld sagöi hann
mér aö eg mætti reiða mig á þaö,
aö Madeleine Vanda væri ekki í St.
Boniface; og hann heldur að hún
hafi aldrei átt þar heima. Á morg-
un ætlar hann meö mér noröur til
Selkirk og St. Peters, því þar eru,
að sögn, nokkrir kynblendingar og
Indíánar. Verö eg aö líkindum í
þeirri ferö í þrjá eöa fjóra daga.
26. Október.
í gær kom eg aftur úr ferö minni
til Selkirk og St. Peters.' Aldrei