Syrpa - 01.06.1914, Qupperneq 22

ISLENZKAR ÞJODSAGNIR.
I.

M
Frá Þorleifi skáldi Þórðarsyni.
Eftir E. S. Wium.
I.
Ur alþýöuhópnum eru tveir menn
náfnkunnastir á seytjándu öld: Jón
Guöinundsson, læröi — tannsmiður
ogf Þorleifur Þórðarson — Galdra-
Leifi. — Jón og Þorleifur voru báðir
álitnir kraftaskáld og fjölkyng'is-
menn, og voru þeir félagar um eitt
skeið, pg hjálpuðust að því að koma
niður hinum illræmda Snæfjalla-
draug. En æfikjörin þeirra voru
ólík. Jón Guðmundsson var land-
hornamaður, hrakinn og ofsóktur á
allar lundir. Þrátt fyrir það var
hann þó virður vel af ýmsum úr
hópi hinna lærðu manna, vegna
kunnáttu sinnar og fróðleiks. Þor-
leifur hinsvegar liföi í ró og næði til
daganna enda. Hann bjó á Strand-
seljum við ísafjarðardjúp að vestan,
í tíð Ara Magnússonar sýslumanns
í Ogriper kallaður var ,,hinn ríki“.
Var hann sonur Magnúsar prúða
Jónssonar, skálds, er kvað Pontus
rímur og fleira. Þeir feðgar báðir
voru hinir mestu ágætismenn, og
þjóökunnir á sinni öld sem mikil-
menni.
Margt er í þjóðsögum til um við-
skifti Ara sýslumanns og Þorleifs
þórðarsonar. Þeir áttu talsvert sam-
an að sælda, og bar margt til þess
en þó einkanlega það, hvað skamt
var milli bæja; og svo hitt að Ari
var stórauðugur, en Þcrleifur sár-
fútækur alla æfi, og þurfti því marg-
sinnis að leita á tiáðir hans í bjarg-
arleysi sínu.
En þótt völdin og auðurinn væri
Ara megin, enn örbyrgðin eingöngu
á Þorleifs hlið, þá skiftir þjóðsagna-
fræðin þannig á milli þeirra, að Þor-
leifur bar ávalt hærri hlut frá borði,
í öllum viðskiftum. Kunnátta og
vitsmunir Þorleifs jafna þar reikn-
ingshallann alstaðar.
Þorleifur kom Ara oft til liðs, þá
til vandræða horfði, og vann fyrir
hann ýmislegt er ekki þótti annara
meðfæri. Ari hinsvegar reyndist
honurn sannur bjargvættur, þegar
hann var í nauðum staddur með sig
og hyski sitt.
Enda þólt Þorleifur hafi eitlhvað
þekt í fornum fræðum þá helir hann
samt vafalaust verið meinleysismað-
ur, og farið spaklega með fjölkyngi
sína og kraftaljóð. Annars myndi