Syrpa - 01.06.1914, Qupperneq 52

242
SYRPA
ars eru bókmentir þeirra tiltölu-
lega ínjög auðúgai' og laðandi og
niargir mestu og bcstu skáldsagna
liöíundar Rússa eru Úkranar.
í Galizíu cru cngin bönd lögð á
bókmentir þeirra og tungu. Þar
skrifa þeir því á móðurináli sínu. 1
Rússlandi var þeim til skams tíma
bannað ]iað, og var ]>að eitt með
öðru til að auka frelsisþi'á þcirra.
Nú leggja þeir sinn skerf óspart til
liókmenta heimsins.
S V I P U R.
Það er almælt að þar sem nokkrir
nienn séu saman komnir, séu altaf
einhverjir 'þeirra er þykjast hafa
einhvern tíma orðið varir við eða
lieyrt um citthvað yfirnáttúrlegt, í
einhverri mynd. En sjaldnast eru
þáð þó þeir sjálfir, sein atburðirnir
hafa komið fram við, og eru því
sögurnar oft all-mjög breyttar við
]>að að ganga boðleiðina venjulegu.
'En saga, sem er sögð af réttum hlut-
aðeiganda, getur |>ví vciið mjög
mikilsverð.
Þessi stutta saga styðst við ólirekj-
andi heimildir, og þessvegna leyfum
vér oss að leiða liana fram fyrir
almennings sjónir, livort sem les-
andanum líkar betur cða var.
Ungfrú Elisabet sein er aðal ]>ers-
óna sögunnar, er nú orðin öidruð
kona. En af öllu þvf sem fram við
liana liefir komið, á liennar löngu
og viðburðaríku æfi, er ekkert, sein
hefir liaft jafn djúp álirif á hana og
atburður sá, sein hér- skal skýrt frá.
Elisabet er mjög vel gáfuð, ment-
uð og stillt kona, sein alls ekki læt-
ur ímyndunaraflið hiaupa með sig
í gönur.
Hún hiaut ágætt uppeldi, og var
aldrei látin lesa nokkrar Jiær bæk-
ur sem orsök gætu orðiö tii lijátrú-
ar eða hindurvitna.
Albert og kona hans voru miklir
vinir foreldra hennar. En ineð því
að þau bjuggu langt í burtu, urðu
heimsóknir fátíðar. Þau höfðu
miklar mætur á Betu litlu, en af
því að hún var einungis sjö ára
gamait barn ])egar Albert dó, hafði
lát lians livorki mikil né langvar-
andi áhrif á liana. Það eru l»ó
nokkur atriði í sainbandi við frá-
l'all lians sem bcr að atliuga. Hjón-
in voru, eða héldu að þau væru
beinir guðsafncitendur. Og ])ótt-
ust vera sannfærð um að ckkert líf
væri til hinuinegin grafarinnar.
Á banasænginni grei]) Albert ótti
vegna þess, að skcð gæti að skoðan-
ir hans í þeim efnum væru ekki
réttar, og að ekki einungis liann
sjálfur liefði vaöið í villu og sviina,
lieldur liefði liann einnig leitt iiiö
sama yfir konu sína. Þessi óvissa
fékk hönum mikillar áliyggju, og
hann talaði um það við konu sína,
aö liann væri liræddur um að hafa
leitt liana á glapstigu, og sagði:
“Ef að eg verð þess vís að guð sé til
og áframhaldandi líf, skal eg áreið-
anlega láta þig vita það.”
Litlu síðar iriisti liann meðvitund-
ina og dó. Eftir dauða manns
hennar reyndu vinir hennar árang-