Syrpa - 01.06.1914, Síða 63

FLÓSKUPÚKINN
253
,,Nei, þú hefir enga ástæðu ti
þess, elsku barn, en eg hlýt aö
syrgja þegar eg hugsa um eldinn 6
slökk vanda“.
,,Þú mátt ekki minnast á þaö“,
sagöi Kókúa. Það getur enginn
oröiö fordæmdur vegna þess að
liánn hefir elskað Kókúa, ef hann
hefir enga synd drýgt. Eg segi þér
það satt, aö annaöhvort skal ég
frclsa þig, eöa þíi sæta sömu forlög-
um og þú. Þú hefir elskaö mig og
fórnað til þess sálu þinni, hví skyldi
eg þá ekki geta dáið til þess aö
frelsa þig !' ‘
,,Ó, elsku konan mín ! Til hvers
væri það, þó þú dæir fyrir mig
hundraö sinnum", andvarpaði Kífi,
,,en ef þú dæir, þá þyrfti eg aö
þreyja einn og bíða glötunarinnar“.
.,Þú veist ekki, þaösem eg veit“/
sagði Kókúa. ,-Eg er uppalin á
skóla í Honólúlú, og er ekki eins
og algengar ómentaöar stúlkur eru.
Eg segi þér það salt elskan mín, að
eg skal frelsa þig. Þú varst að tala
um éitt cent. Heimurinn er þó ekki
allur amerískur. Þaö er til pening-
ur á Englandi, sem kallaöur er
farthing, og hann gildir svo sem
hálft cent. En tll allrar ógæfu er
þaö ekki nóg, því aö sá kaupandi
héldi þá, aö hann væri glataöur, og
engiun er eins einbeittur og hug-
prúöur eins og þú.
En þaö eru til örlitlir peningar á
Frakklandi, sem heita centimur, og
þaö eru nærri fimm centimur í centi.
Það veröur þaö allra bezta. Kom
þú meö mér, Kífi; viö skulum fara
yfir til frönsku eyjanna. Viö skulum
fara til Tahiti með fyrstu ferö. Þar
er hægt aö selja flöskuna fjórum
sinnum, og viö erum tvö til þess aö
reyna aö selja hana.
Kom þú nú, Kífi, og kystu-mig,
og glej'mdu allri sorg. Kókúa ætl-
ar að frelsa þig“.
,,Þú ert engill, Kókúa“, hrópaöi
hann upp yfir sig; guð getur ekki
hengt mér fyrir þaö, að eg hefi sótt
eftir svo háleitu. Viö skulum gjöra,
eins og þú segir fyrir. Eg legg lff
mitt og siluhjálp á vald þitt“.
Snemma næsta morgun fór Kókúa
aÖ undirbúa förina. Hún tók kistu
þá, sem Kífi hafði haft með sér,
þegar hann var í förum. Hún lét
flöskuna neðst á kistubotninn, en
ofan á lét hún fegurstu dúkana og
dýrmætasta skrautiö, ssm til var i
húsinu. Hún sagöi að menn þyrftu
að sjá aö þau væri rík, svo þeir
tryöi á töframagn flöskunnar. Hún
var fjörug og kát, eins og fugl á
kvisti, meðan hún var í þessuin
undirbúningi. En hún leit stöku-
sinuum á Kífa, og þá komu tárin
fram í augun á henni, og hún hljóp
til hans sem snöggvast og kysti
hann. Kífa fanst eins og þungum
steini væri létt af brjósti sér, þegar
hann þurfti ekki lengur aöberasorg
sína einsamall, og gat haft von um
aö hann yrði frelsaöur. Fótatakiö
varö léttara, og honum var ekki
eins þungt um andardrátlinn. En
þó gat hann ekki alveg hrundiö frá
sér kvíðanum. Stundum dó vonin
í brjósti honum, eins og ljós slokni,
og honum fanst sem hann sæi rauöa
logana gjósa upp úr djúpinu.
Þau létu það nú spyrjast, aö þau
ætluöu að feröast til Bandaríkjanna
sér til skemtunar. Mönnum þótti
þaö að vísu nokkuö kynlegt, en þó
myndi það hafa þótt meiri firnum
sæta, ef hiö sanna hefði oröiö upp-
víst. Fyrst fóru þau meö ,,Hal!i“
til Hónólúlú, og þaöan meÖ ,,Úma-