Syrpa - 01.12.1920, Blaðsíða 31

S YRP A
381
“Hann á hárreist slot
og honum búnast vel.
Hann á lönd og “lot”—
og líka þreskivél.
Hann er ríkur—hann á buddu' úr skinni,—
hann á líka ögn í buddu sinni. ”
Þá er gamankvæSiS : “SólskiniS í Dakóta” smelliS, og er
þetta síSasta vísan :
“Þegar eg er fallinn frá
og fúna’ í jörSu beinin,
verSur fögur sjón aS sjá
sólina skína á steininn".
Eitt meS beztu kvæSunum í bókinni er, aS voru áliti,
“Minni gömlu Winnipeg-búa” (bls. 83) og birtum vér hér fyrsta
og síSasta erindiS úr þeim brag :
“ÞaS var á yngri árum,
þá enginn sorg yar til.
og flestir áttu ekkert
og alt gekk þeim í vil.
Þá bygSist þessi borg,
meS breiS og fögur torg
og brosbýr bæjarþil”
“Eg þarf ei nöfn aS nefna,
því nöfnin eru geymd.
Og þeirra' er ei þörf aS hefna,
né þeim fyrir dóm aS stefna,
þótt gröf sé margra gleymd.”
Þá er “Bitterbragur” (á bls. 60) ágætt kímnis-kvæSi. Þar
er og fyndnin nóg og mikió af hnitti-yrSum. Eitt erindib hljóS-
ar sem fylgir:
„Á réttum tíma rétturinn var settur
í réttarsal, hvar dæmdir eru 'bóar’.
En enginn var viS annan þar meS slettur,
því allir höfSu fengiS slettur nógar ;
og fyrir retti finst mér réttast vera,
aS fara rétt aS því sem á að gera”.
Þá er “BorgfirSinga-mót” (bls. 123) ágæt staka. Hún er
svona :