Syrpa - 01.12.1920, Blaðsíða 27

SVRPA
377
BÓKAFREGN.
Eitt af því sem vér, útgefendur Syrpu, settum á stefnuskrá
vora þegar vér gerSum hana aó mánaSarriti (með byrjun 8.
árgangs) var þaS, aó flytja fregnir um “nýjar, merkar bækur
bæSi á íslenzku og öSrum málum, og stutta dóma um þær, er
því yrSi viSkomiS. ” Vér (ritstjóri Syrpu) játum fúslega, aS
þessi liSur í stefnuskránni hefir enn sem komiS er, orSiS alger-
lega útundan. En, eins og vant er, þá er hægt aS koma meS
allskonar afsakanir í þessu máli, sem öSrum, og notum vér
þetta aS vissu leyti. Fyrst og fremst hefir veriS fátt um merk-
ar, nýjar bækur á þessu ári (1920) aS undanskildum sögum um
heimsófriðinn mikla, en þaS, sem um þau efni hefir veriS ritað,
er svo umfangsmikiS, aS vér höfum enn ekki haft tíma til aS
kynna oss þaS nægilega, til aS leggja sanngjarnan dóm á þaS.
En svo, vér sleppum algerlega bókum sem gefnar hafa veriS út
á öSrum tungum, en íslenzku, þá er hiS sama að segja, aS vér
vitum ekki af neinni verulega 'rnerkri bók, sem út hefir komiS
á íslenzku síSan Syrpa hóf 8. ár sitt. AuSvitaS er oss ekki ó-
kunnugt um, aS út hafa komiS bækur—helzt ljóSabækur—á
“orri tungu" síSustu tólf mánuSi, en höfundarnir hafa
ekki látiS svo lítiS—aS undanskildum einum — aS senda
oss þetta dýrSlega sálarfóSur sitt til ‘ ‘ lesturs og um-
getningar." Hin eina “undantekning".—“Þetta orS er nú
aS vísu fremur dauskft eu íseuzka, þótt þaS sé vanalega