Vekjarinn - 01.12.1903, Page 27

27
sigraðir. Þjer skuluð samt ekki hugsa að mjer sje
ókunnugt. um þau augnablik, þegar efasemdir og á-
hyggjur virðast ætla að verða yfirsterkari. Drott-
inn sendi mjer þau eins og yður, til þess að reyna
tnig, hann tekur þau burtu aptur þegar hann telur
hentast. Lítill fugl á trjágrein færði mjer góða
kenningu hjer um daginn. Jeg sá að hann lagðist
til hvíldar á einu trjenu í garðinum mínum. „Enn
hvað hann er áhyggjulaus og gæfusamur,“ hugsaði
jeg, „hann sofnar á greininni og lætur Guð ann-
azt sig!“ — —
„fað er erfitt, doktor!" —
„Ónei, þjer ættuð að vita, hvað glaður jeg hef
verið í kvöld hjá börnunum, — og jeg segi yður það
satt, að jeg gleymdi mjer samt ekki. Jeg hef heyrt
áður allar þessar ískyggilegu frjettir og margar fleiri.
En jeg var að tala um Jesúm, fæðingu hans, líf og
sigrandi dauða, og jeg sagði í hjarta mínu: Já,
hann er ekki kominn til að biða ósigur, heldur til
að sigra. — — Hann mun sigra og drottna!"
„Doktor Marteinn," sagði kjörfurstinn, „þjer
ei'uð gæfubarn. “ —
„Elskið Jesúm, kjörfursti, og þjer verðið það
eUgu síður en jeg.“ —
„Nú verð jeg að fara; en veitið mjer samt áð-
hr eina ánægjustund. “
„Með hverju?“
„Syngið fyrir mig einn sálm!"
„Við ætluðum að fara til þess. Komið þá öll!
skulum syngja: „Yor Guð er borg á bjargi