Vekjarinn - 01.12.1903, Side 30

r
30
staðar nálægur, vakir allt af og hlustar allt af eins
óg pabbi minn segir. — Viltu ekki segja mjer þetta
sjálfur; mig langar svo mikið til að vita um það?
Hvað er gjört uppi hjá þjer? Hvernig iíður tíminn?
Tíminn, sem aldrei endar? Ó, Jesús, segðu að
eins eitt einasta orð!“-------
„Þetta eina orð mundir þú ekki skiija Magda-
lena,“ sagði Jjúthei'.
Hún hrökk saman. „Ert þú þarna?“
„Já, jeg heyri að þú ert hrædd um að þjer
muni leiðast hjá Jesú."
„Nei, nei, — en miglangaði að eins tilaðvita—“
„Að eins? — Jú, jú, svona gengur það fyrir
vesalings hjartanu okkar, góða min. Við viljum
trúa og treysta af hjarta. — Að eins! En þetta
að eins er allt. — jr’etta að eins er leyndardómur
Guðs; þetta að eins getum við ekki fengið að vita,
fyr en við höfum fengið skilning englanna. Við
skiljum ekki himininn fyr en á himnum." —
„Já, og þá ?“ —
Hún hætti; þessi orð höfðu gripið hana. Jjút-
her t.ók í hönd hennar og sagði:
„Ætlarðu að yfirgefa okkur Magdalena?"
Hún varpaði sjer í arma hans, en sagði eklci nei. —
Seinna Icvöldið.
I.
Árið er liðið. Jólin eru að koma aptur. Það