Vekjarinn - 01.12.1903, Síða 35

Paradís. — Faðir hennar kannaðist við hana, bæði
frá því, sem hún var áður, og eins frá hugmynd
sinni urn hana nú. — Hann þurfti ekki að spyrja
um nafn málarans. — PaO var auðsjeð að þetta
snildarverk var eptir Lúkas Kranach vin hans; en
ramminn, sem var skrautlegur í meira lagi, minnti
á annan vin, á kjörfurstann.
„Þú vissir um þetta leyndarmál Katharína?"
— „Já!“ — „Þess vegna hefurðu viljað — ?“ —
„Já, jeg vildi að myndin kæmi til þín við jólatrjeð."
Svo tók hann myndina og setti hana rjett við
trjeð. Það var eins og kæmi nýtt líf í augu barns-
ins, þegar öli geisladýrðin fjell á myndina. Hann
stóð grafkyr og horfði í augu hennar, eins og hann
stæði við opnar dyr að sölum himins.
„Magdalena," sagði /nann í hálfum hijóðum,
„nú ertu komin þangað, sem þú vildir. Litla stúlk-
an er nú fróðari en doktor i.útiier, já fróðari en
allir doktorar veraldar. Á oinu augnaitliki, á álíka
stuttri stund og þarf til þess að opna augun, eign-
aðist þú allt, sem kærleikurinn nefnir og trúin þrá-
ir að sjá. Það er ekki fjarri mjer að segja við þig
núna eins og þú sagðir í fyrra: „Segðu mjer, segðu
mjer!* Nei annars, jeg endurtek heldur orð mín
í fyrra: Leyndarmal himinsins eru ætluð himin-
búum einum. Við getum beðið þangað til við kom-
um þangað. Jog veit. ailt, scm jeg þarf að vita
hjer á jöiðu; ]>vi að jeg veit að frelsari minn lifir.
Jeg get átt frið og gælu jafnvel án þin Magdalena."
Ilann tók um hönd konu sinnar. — — „Já,
3*