Vekjarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 40

Vekjarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 40
40 gleðiblær var á andliti hennar, sem varla var von um drykkjumanns konu. Örvænting og algjört kæru- leysi toguðust á um hjarta hennar. „Eru það jól! En það uppeldi!" sagði Gleðin. í sama bili rak elzti sonurinn bilmingshögg í borðið. „Þú hefur rangt við —“ eins og hann kvað á. „Pú lýgur því,“ svaraði faðir hans. Svo fóru þeir allir að rífast og fljúgast á. Flaskan og borðið fóru í ótal parta, „konan" flýði ofan og svo var sent í næstu hús eptir mannhjálp til að skilja feðgana. „Við skulum vita, hvort þessi aumingja stúlka vill ekki opna hjarta sitt fyrir okkur," sagði Frið- urinn. Þau litu inn niðri og heyrðu að konan þar var að reyna að hugga hana. „Það er von að þjer þyki jólin daufleg," sagði hún. „En hefur þú ekki reynt að biðja Guð að hjálpa þjer? Þú veizt að prestarnir eru allt af að tala um, hvað bænin sjo þýðingarmikil.“ „Jeg veit ekki hvað jeg á að segja um það. Jeg kunni einu sinni margar bænir og fór með þær i hugsunarleysi. Svo þegar jeg stálpaðist, var mjer sagt að kristindómurinn væri tómar mannasetningar og óvíst hvort nokkurt líf væri til eptir þetta. Reyndar held jeg nú að þeir, sem töluðu mest, um þetta, hafi með fram gjört það til að þagga niður allt sam- viskubit og ótta vib afleiðingarnar af girndum sinum. — En það er langt siðan jeg hef heyrt nokkurt gott orð, jeg get okki farið í kirkju fyrir fataleysi; svo

x

Vekjarinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vekjarinn
https://timarit.is/publication/500

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.