Nýjar kvöldvökur - 01.12.1906, Síða 10

Nýjar kvöldvökur - 01.12.1906, Síða 10
8 NÝJAR KVÖLDVÖKUR. úti í köldu og dimmu horni á bak við fortjald. í fyrstu hafði hann búið þessa stofu mjög lag- lega, og bætt um fyrir tveim árum, því að þá hafði hann fengið dálítið af arfi eptir foreldra sína. En allir þessir skrauthlutir fóru sömu Ieiðina og þeir höfðu komið. Neyðin og sult- urinn rak þá burtu. Seinast var ekki annað eftir en málaratæki hans, tveir stólar, rúmið hans og hálfónýtt borð. Alt var hægt að selja nema — myndir. Enn eitt enn. Rar var þó önnur Iifandi vera, félagi hans og trygðavinur um Ianga tíma, einskonar hluti af sjálfum honum. Hann gat hann ekki selt — það var ekkert þræla- torg í þessu siðaða landi, þar sem hægt er að snúa sálum í peninga. Því að sál hafði Cæsar, hundurinn hans — það var Max Odrich sannfærður um. Þegar þessi stóri, móbrúni hundur lagði þungar og breiðar framlappirnar á handlegg honum og horfði á hann brúnum og blikandi augunum með mesta spekingssvip. þá fanst Max Odrich liann lesa í sálu hans. Og Cæsar virtist hlusta á hann með mestu athygli og tala við hann á sinn hátt þegjanda tungutaki. Svona höfðu þeir alið aldur sinn saman um fjögur ár. Málarinn hafði fengið hann hvolp, og alið liann upp með sama ástríki og faðir elur upp börn. Hann hafði fengið hann fyrir lítið, þegar hann var lítill hvolpur. Regar seppi var orðinn agaður og vel siðaður undir stjórn fóstra síns varð hann stór og sterkur, og afbragð að fegurð. Allir hræddust hann annars, sem voru honum ókunnugir. Tennur hans voru stórar og geigvænlegar; trýnið var svartleitt, og hausinn breiður og hrukkóttur, svo að hann var nokkuð ægilegur ásýndum. Málar- inn einn vissi, hvað tryggur, góðlyndur og meinlaus hann var. Nú um iangan tíma hafði Cæsar verið eina fyrirmyndin hans. Hann hafði ekki leng- ur ráð á því að útvega sér fyrirmyndir að. Hann málaði því hundinn í öllum stellingum, ætíð í glaða sólskini, en bar ekkert í mynd- irnar, og reyndi ekkert að setja á þær neinn viðkvæmnisblæ. Cæsar hafði alt jafnt húsbónda sínum, góðu bitana, meðan þá var að fá, og svo sultinn á eftir. Reir voru óaðskiljanlegir. Max Odrich fór aldrei þangað, sem hann mátti ekki hafa hundinn með sér. Hann gleymdi mönnunum yfir þessum ierfætta förunaut. Hann liafði líka sannast að segja lítið gott af þeim að segja. Rví ætti hann þá að vera að elska þá? Snemma á unglingsárunum hafði hann elskað stúlku, meðan hann var í föðurgarði, dóttir nágranna síns, föllita og heilsulausa. Hún dó úr tæringu. Upp frá því var honum sama um alt kvennfólk. En hann hafði þítt og ást- úðlegt hugarfar. sem þráði að liafa einhverja veru til þess að hallast að. Hvað var að því, þó að það væri hundur? Svaraði ekki hund- urinn elsku hans með óbifanlegri trygð? Eng- um manni mátti hann eins vel treysta eins og Cæsari. Hvernig átti hann þá að geta hugsað til þess að skilja sig við Cæsar. ? Og þó leið að því. Hægt og þunglama- lega át það sig inn í huga hans. Nú í þrjá daga hafði hann einskis annars neytt en einhvers af te og þurru brauði, og hafði hann gefið hundinum með sér af því. Innanviku hlaut stærsta málverkið hans: «Hunds- trygð,» að verða fullbúið. Pað var mynd af Cæsari, sem var að bjarga barni úr voðalegu vatnsflóði. Allar framtíðarvonir hans voru reist- ar á þessari mynd. Aldrei hafði hann málað með jafnmiklum áhuga og kappi. Hann fann að sér hafði aldrei tekist eins vel. Hann ætl- aði að setja myndina á næstu stóru áismynda- sýningu borgarinnar. Síðasti skiladagur þang- að var að 10 dögum liðnum; hann varð því að koma henni af. En það gekk ekki greitt; kraftar hans fóru þverrandi, og hann gat varla haldö á penslinum fyrir máttleysi. Hvergi var hjálp 'að fá — ekki svo mikið sem í fáa daga. Hann hafði alstaðar reynt. Hann horfði í fáti innanum vinnustofuna sína — altafrak hann augun í hundinn —ogannaðekki.

x

Nýjar kvöldvökur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.