Nýjar kvöldvökur - 01.05.1911, Side 10

106
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
FORLAGAGLETN I.
(Eftir H. Vild.)
(Framh.)
En innanum allar þessar þjáningar og eymd
fann hann þó til titrandi friðsælu í hjarta sínu.
Fullvissan um að hann var elskaður, og að sú til-
finning-hafði eigi orðið dulin, mýkti hjarta
hans. Hann vakti þó friðlaus alla nóttina, og eng-
in nótt hafði honum fundist jafnlöng. Regar
fór að morgna, var hami sem á nálum og
fullur óþreyju eftir að fá, að ná tali af baróns-
frúnni, til að vita hvernig systur hennar liði.
Snemma um morguninn fékk hann einn af
hótelsþjónunum til að grenslast eftir, hvort
yngri systirin væri mikið veik, en fékk þau
boð aftur frá þjónustustúlku þeirra, að frúrn-
ar væru ekki viðlátnar. Um morguninn reyndi
hann eins vel og hann- gat að fjarlæga áhrifin,
sem þessi þjáningafulla vökunótt hafði haft á
útlit hans. Hann fór í bað og klæddi sig í
ný föt, settist síðan að morgunverði og reyndi
að hressa sig á hinutn ljúffengu réttum, þótt
matarlystin væri lítil. Eftir morgutiverðinn sá
hami ekkert til þeirra systra í skemtigarðinuni,
þar sein þær voru þó vanar að vera um það
leyti á morgnana. Hann skundaði því til her-
bergja þeirra sjálfur og gerði boð fyrir baróns-
frúna, en hún gerði honum afsökunarboð að
hún gæti eigi talað við hann, því hún mætti
eigi fara frá systur sinni, og við þetta sat þar
til síðari hluta dagsins, þá fór hann í annað
sinn að leita eftir að ná fundi hennar, en alt
fór á sömu leið. Hann sá í frenira herberginu
töskur og ferðaskrínur, sem búið var að taka
fram, og mátti aí pví marka, að þær systur
byggjust til brottferðar, enda var þjónustustúlk-
an að láta dót ofan í sumar þeirra. Og hún
sagði honum að maður frúarinnar væri vænt-
anlegur að sækja þær, honum hefði verið sent
símskeyti þá um morguninn.
Parna fékk hann svar upp á sína hrein-
skilnu játningu. Lússía skoðaði hann sem kvæntan
mann, og hugsaði eigi um annað en flýja hann.
Slíkan enda mátti þetta mál eigi fá. Hún
varð að fá að vita, að hann unni henni hug-
ástum, og án hennar væri hann hamingjulaus
maður. Pað kviknaði í brjósti hans von um,
að ekki væri ómögulegt, að hann gæti losað
af sér hjúskaparfjötrana, og um það, að geta
fengið Lússíu fyrir konu; þeirri von vildi hann
eigi sleppa fyr en hann væri árangurslaust
búinn að reyna til þrautar að losa sig.
Hann sneri aftur til herbergja sinna, sett-
ist við skrifborðið og ritaði brennandi ásta-
bréf, talaði um ást sína til Lússíu, og hann
mundi einskis láta ófreistað til að losa sig, til
þess að geta boðið henni hönd sína og hjarta.
Hann talaði um sorglega einveru, og að lífið
þá yrði sér óbærilegt, og bar síðan fram þá
bæn og ósk að mega tala við þær systur.
Svarið kom von bráðar aftur, að baróns-
frúin biði hans, og hann fór þegar á fund
herinar með mikilli geðshræringu. Hann varð
að styðja sig við stólbrík, meðan herbergis-
þernau tilkynti komu hans.
Barónsfrúin lét ekki lengi bíða eftir sér.
Prófessorinn sá þegar, að þessi glaðlynda kona
var mjög alvarleg, hnuggin og þreytuleg.
«Hvernig líður henni systur yðar?« stamaði
hann.
Frúin svaraði með dauflegu brosi: «Hún er
miklu betri. Eg held að engin hætta sé á ferðum.«
Svo þagði hún litla stund fremur vandræða-
leg, en tók svo til máls:
«Hreinskilni yðar neyðir okkur til að sýna
sömu hreinskilni. F*að væri órétt gagnvart yð-
ur að þegja lengur um leyndarmál systur minn-
ar, og Lússía óskar þess, að þér fáið að vita
það. En þér megið ekki gleyma því, að þetta
er fullkomið leyndarmál, sem henni og okkur
hjónum er viðkvæmt, og að við segjum yður
það, af því við treystum göfuglyndi yðar full-
komlega.»