Nýjar kvöldvökur - 01.03.1913, Blaðsíða 5

JAKOB ÆRLEGUR.
53
ofan til félaga minna. Reir tóku mér eins og
þeir heimtu mig úr helju. Svo staulaðist gamli
Tumi í land til þess að tala við bátseigandann
um það, hvað nú lægi næst fyrir, og kom svo
aftur að l/tilli stundu liðinni.með eina tylft af
reyktri síld í hendinni.
'Hana, Tumi, steiktu þessar rauðklæddu
kindur handa okkur. En hvaða karl hefur það
verið, sem eg sá inni hjá húsbóndanum, lang-
ur vel, og með þeim feikna botnnám í and-
litinu, Jakob? Við eigum nú að fara til Sherness
og eg á að láta hann fara á land við Green-
wich.«
»Hvað? Skólameistarinn, Dómine?« sagði
eg; eg þekti hann undireins af lýsingunni,
»Eitthvað byrjaði nafnið hans á D., en ekki
var það svona.«
»Dobbs.«
»Já, eitthvað var það líkt því. Hann ætlar
með okkur til þess að heimsækja veikan vin
sinn. Nú, Tumi, komdu nú með pottana þína,
Eg þarf nú að fara að fóðra mig innvortis.®
Að nokkrum tíma liðnum kom skólameist-
arinn niður að bátnum og hafði með sér far-
angur sinn. Eg spurði hann, hvort hann væri
tilbúinn að stiga á ákip,
»Já, eg er viðbúinn,« svaraði Dómíne. »Eg
hef hér í bögli öll rnín föt, yfirhöfn og regn-
hlíf — en hvar eg á að sofa, er mér enn ekki
tilkynt. Eða sofa menn alls ekki — á slíkum
hættuferðum?«
»Jú - eg skal Ijá yður bólið mitt, en sef
sjálfur hjá litla Tuma.«
»Hafið þið líka ungan Tuma með gamla
Tuma hér á skipinu?«
»Já. og hund líka, sem heitir Tommi.«
»Jæja, þá skulum við stíga á skipsfjöl, og
þú átt að gera mig kunnugan þessari Tuma-
þrenningu (hu — hu — hu—)«
Svo kvaddi hann Drúmmond svo hátíðlega,
eins og tvísýni væru á að hann mundi koma
heim aftur úr öllum háskasemdum þessarar
ferðar, og svo fór eg með honum út á bátinn.
Hann var reyndar meir aen lítið smeikur, þeg-
ar hann var að staulast upp gangfjölina, en
jafnaði sig nokkurnveginn, þegar hann kom
upp á þiljurnar,
»Lotningarfylst góðan dag, gamli heiðurs-
maður,« kvað við rödd á bak við skólameist-
ara. Rað var gamli Tumi. nýkominn upp úr
káetunni. Dómíne sneri sér við og starði á
hann undrandi.
»Petta er gamli Tumi,« sagði eg við hann.
»Er það svo? Þú hefur aldrei sagt mér,
Jakob, að líkamahlutföll hans væru stytt, og eg
varð hissa. Eruð þér Dux (foringinn)?«
»Já,« tók ungi Tumi fram í; hann kom
framan af skipinu; »hann er dúkönd og vagg-
ar á slúfunum. En hver er gæsin, skal eg ekki
segja.«
»Varaðu þig, Tumi, að þú verðir ekki
plokkaður eins og gæs fyrir framhleypnina,«
sagði gamli Tumi.
»Efnilegur drengur,« mælti skólameistari.
»Já, eg hef efni á að vera hér á skútunni.«
»Ertu þá líka efnilegur til lærdóms? geturðu
þá sagt mér, hvað gæs heitir á latínu?«
»Já, það held eg að eg geti,« svaraði
Tumi, »það er brennivín.«
»Brennivín?« át skólameistari eftir, »nei,
barn mitt, það er anser.«
»Jæja, það er nú sama; þér hafið svarað
því.«
»Greindur piltur, þetta (hu —hu)«
»Nógu greindur til þess að vera svörull,
gamli heiðursmaður, en annars er ekkert ilt í
honum.«
»Pað er víst ungi Tumi, geri eg ráð fyrir.
Jakob,« sagði skólameistari við mig.
»Já herra, nú eruð þér búinn að sjá gamla
Tuma og unga Tuma, en nú er Tommi eftir.«
»Viljið þér sjá Tomma, herra?« mælti Tumi,
»Tommi, Tommi, komdu hérna.«
En Tommi var í mesta annríki að naga
bein fram í stafni og kom ekki, svo að skóla-
meistari fór nú að athuga fljótið. Rar var alt
á iði, bátar og prammar á harðaflugi fram og
aftur, vagnar komu og tæmdu þá eða hlóðu,
verkamenn hlógu og höfðu hátt og alt var á
fleygiferð.