Nýjar kvöldvökur - 01.03.1913, Blaðsíða 8

56
NYJAR KV0LDV0KUR.
eruð eins og þér eigið að vera. Kunnið þér
ekki þessa vísu:
Fjandinn hafi hvern fýlunagg
sem fastar og hleypir brúnum
og vill ekki nema vatnið tómt —
eg vel honum sess með kúnum.
Vatnið — eg veit ekki hvað maður á svo sem
að gera með vatn nema hafa það í grogg og
svo að sigla í því.*
»Eg er alveg á sömu meiningu,« svaraði
Tumi og rétti fram bollan sinn tóman.
»Altend ert þú eins —en þú skalt nú samt
fá aðra inngjöf.«
»Er þetta líka meðal?« sagði skólameistari.
»Já, meira en það, hetra en alt skottu-
læknágutl í veröldinni; það læknar sorgir og
þunglyndi og allar hugraunir.«
sRað efast eg nú samt um faðir, minn,
því að því meira sem drukkið er, því meiri
verður raunasvipurinn á flöskunni.«
»Hu —hu,« heyrðist niðri í skólameistara.
»Tumi vinur, meðal annara dygða virðist það
lfka skerpa fyndnina. Segið oss meira af lyfja-
dygðum þess, Dúx góður.«
»F>að læknar líka ástir, sem ekki er svarað,
og herðir á þeim, þegar alt gengur vel. Eg
hef heyrt það læknaði líka afbrýðisemi, en það
er eg nú ekki viss um,«
Og svo sagði gamli Tumi þeim langa sögu
um afbrýði og brennivín, og endaði svo með
því að bjóða skólameistara að bæta í bollann
hans.
»Áður en eg samþykki það, Dúx vinur,
verðið þér að upplýsa mig um, hvað mikið
maður má taka inn af þessum yndislega drykk
án þess að verða ölvaður, eða fullur, eins og
fólk kallar það.«
»Faðir minn getur drukkið svo mikið, að
bátur getur flotið í því,« svaraði litli Tumi,
»svo þér þurfið ekki að vera hræddur. Eg skal
drekkast á við yður í alla nótt upp á það.«
»F>að skaltu ekki, Tumi,« svaraði faðir hans.
»Jú, eg skal, herra.«
Eg tók eftir, að það var talsvert farið svífa
á skólameistara minn, og af því að eg vildj
að það yrði ekki ofmikið úr því fyrir honum,
hnipti eg í hann til þess að gefa honum bend-
ingu. En hann var sokkinn ofan í djúpar hugs-
anir og skeytti mér ekki. Svo stóð eg upp og
fór að liðka mig á að líta eftir akkgrisfestinni.
»Er það ekki undarlegt,« tautaði skólameist-
ari. »Jakob er að smáhnippa í mig. Hvað skyldi
hann meina með því?«
»Hefur hann hnipt í yður?« sagði litli Tumi.
»Já, hvað ofan í annað —og svo fór hann
burt.«
»F>að hefur verið hnipt heldur fast í yður
sýnist mér,« sagði Tumi, og seildist eftir frakka-
lafi skólameistara, sem hundurinn hafði rifið af,
og sýndi honum.
»Ó, Jakob, elsku barn, hvað hefur þú gert,«
mælti skólameistari og hélt upp stúfnum af
lafinu með örvæntingarsvip.
»Langt tak, kraftatak, tröllatak,« sönglaði
gamli Tumi, og leit svo til litla Tuma, »þú
ert þokkapiltur, strákur.*
»F>að er komið sem komið er,« andvarpaði
skólameistari og stakk lafinu í þann vasann,
sem eftir var, »og verður ekki úr því bætt.«
»Að vísu er nú svona komið,« sagði gamli
Tumi, »en úr því má bæta vona eg. Ekki þarf
nema nál og spotta til þess að sameina frakk-
ann og lafið aftur í heilagt hjónaband.*
»F>að er nú satl hu —hu. Ráðskonan mín
verður að gera að honum —en hún verðurreið.
En tölum ekki um það—« sagði skólameist-
ari og saup vel á bollanum sínum. Tók nú
mjög að svífa að honum. ->Mér finst eg líða
í loftinu léttur sem fugl og eg gæti bæði farið
að syngja og dansa.«
Tumi gamli tók þegar lagið, lilli Tumi
söng í mjóum róm, en svo kom innanum
hvakkandi hljóð, sem eg kannaðist ofboðsvel
við; það var skólameistari — hann söng með.
Eg kom aftureftir og ætlaði að reyna að vara
hann við, enn hann tók nú engum aðvörun-
um. Tumi var nú seudur eftir hinni flöskunni
og svo var haldið áfram og drukkið ósleiti-
lega. Eg reyndi enn að fá hann til að gefa
upp drykkinn, en hafði ekki annað upp úr því