Nýjar kvöldvökur - 01.07.1941, Side 35

N. Kv.
SAGA MÖÐRUDALS Á EFRA-FJALLI
129
sagnii’nar vísi til Sigurðar, sonarsonar
þeirra Jóns og Guðrúnar.
Guðrún dvaldist, eftir að hún lét af bú-
skapnum, hjá Jóni syni sínum í Möðru-
dal og komst til hárrar elli.
Jón Jónsson og Aðalbjörg Árnadóttir.
Eftir Guðrúnu Jónsdóttur tók Jón son-
ur hennar við búi í Möðrudal. Hann
kvæntist 1810 og mun þá hafa tekið ábúð
á jörðinni. Kona hans var Aðalbjörg
Árnadóttir á Bustarfelli; þau voru bræðra-
börn. Jón var fæddur á Fossi um 1788, en
systkini hans voru yngri og öll fædd í
Möðrudal. Aðalbjörg var fædd 1786 og
hefir því verið tveimur árum eldri en
Jón.
Þau Jón og Aðalbjörg bjuggu í Möðru-
dal um 30 ára skeið, þangað til Jón lézt
1840. Mun Aðalbjörg þá hafa búið áfram
einhver fá ár með forsjá sona sinna, Sig-
xirðar og Metúsalems, sennilega þó aðeins
1—2 ár, því að Sigurður var þá kvæntur,
er Jón faðir hans lézt, en í lengsta lagi í
ár, því að 1845 er víst að þeir bræður báð-
ir eru farnir að búa.
Um búskap Jóns og Aðalbjargar fara
litlar sögur, en verið mun hann þó hafa
með góðum þrifum og heimilið mann-
margt. Er til vitnisburður um heimilið í
Möðrudal frá árinu 1814, sem lýsir því að
nokkru.
Árið 1814 gisti sýslumannsfrú Gyða
Thorlacius frá Eskifirði í Möðrudal. Lýs-
ing hennar á heimilinu og heimilisfólki
er á þessa leið:
Um kvöldið komum við að Möðrudal,
segir hún, og fengum þar ágætan aðbún-
að og gistingu. Heimamenn voru 18 alls,
góðlátlegt, þrifið og vingjarnlegt fólk.
Bóndinn, eigandi jarðarinnar, átti 6 börn,
sem aldrei höfðu dvalið utan heimilis; þó
var elzta dóttirin gift og átti 3 börn. Dæt-
ur bónda segir hún, að hafi verið lagleg-
ustu og snyrtilegustu sveitastúlkurnar,
sem hún sá í ferðinni, og verið vel að sér
í hannyrðum; höfðu m. a. riðið fagrar
körfur úr grönnum tágum. „Okkur leið
svo vel hjá þessu góða fólki“, segir frúin,
„að ef ekki hefði verið svo áliðið sumars-
ins sem var, þá hefðum við viljað dvelja
nokkra daga á þessu indæla heimili og
fagra stað“. Kirkjan segir hún að hafi ver-
ið lítil kapella, á stærð við eitt herbergi,
með tveimur smágluggum á öðrum stafni;
á milli þeirra hafi verið hátt borð með
hvítum dúk í altaris stað, og þar yfir
Kristsmynd á krossi í tinramma. Prestur-
inn á Hofi hafi komið tvisvar á ári til
embættisverka.
Við frásögnina er það að athuga, að þar
sem talað er um dætur bónda, þá hafa
það hlotið að vera systur hans þær, sem
fyrr eru nefndar.
Jón og Aðalbjörg áttu 4 sonu, Sigurð
og Metúsalem, er bændur urðu í Möðru-
dal, sem síðar verður sagt, Árna og Jón.
Eina dóttur áttu þau, er Aðalbjörg hét (f.
1817). Hún dó um tvítugsaldur, ógift og
barnlaus.
Sigfús Sigfússon segir, að Jón hafi ver-
ið afburðamaður að atgjörvi og hæfileik-
um og nærfærinn læknir við útvortis
meiðsli; hafi meðal annars grætt séra Jón
Þorsteinsson í Reykjahlíð af fótbroti, en
frá honum er Reykjahlíðarætt talin; hafi
látið flytja hann til sín á sleðafæri og
grætt hann heima þar í Möðrudal.
(Framhald).
VÍSA.
Um þingmann nokkurn, sem hafði þann
sið í ræðum að margsegja sam orðið, var
þetta kveðið:
Það sem ég hef nú, nú, nú,
nú, nú fram, fram tekið,
getur ekki þú, þú, þú,
þú, þú aftur rekið.
17