Nýjar kvöldvökur - 01.01.1945, Blaðsíða 12

N. Kv-
Verner von Heidenstam:
Sænskir höfðingjar
NOKKRAR SÖGUR HANDA UNGUM OG GÖMLUM.
FRIÐRIK ÁSMUNDSSON BREKKAN
hefÍT endursaét á íslenzku.
SÖRKVIR HINN GAMLI.
Heiðin kvæði og dansar endurómuðu
ennþá í hinum fornhelgu blótlundum.
Meðal Gautanna, sem bjuggu sunnan-
skógs,1) heyrðust gígjuhljómar og leikir frá
bændagörðunum. En smám saman, eftir því
sem vegir og stígir lágu lengra norður í
landið, og inn í land Svíanna, varð allt
hljóðara og alvörugefnara. Þar sat húsbónd-
inn á bekknum í skála sínum og sneri boga-
strengi, og í goða-hofinu mikla í Uppsölum
lýsti enn bjarminn af blysunum yfir blót-
veizlur Svíanna.
Hinir kristnu konungar vildu þá helzt
búa í Vestur-Gautlandi, þar sem kirkjur
voru margar. — Þar var konungur, er Ingi
liét. Hann kom á þingið í Uppsölum, en
neitaði að fara inn í hofið og rjóða blót-
blóðinu á goðin. Varð almúginn hónum þá
svo reiður, að hann var rekinn burtu af
þinginu með steinkasti.
Sveinn mágur hans stóð þá uþp og
kvaðst vera fús til að blóta, af því fékk liann
nafnið Blót-Sveinn. Svíar tóku hann þá til
konungs; og hann fór inn í hofið og roðaði
goðin í hestablóði.
Eri nokkru síðar kom Ingi konungur
með menn sína, þangað sem Blót-Sveinn
hélt til. Var það snemma morguns. Sveinn
konungur var óviðbúinn, en Ingi lét þegar
x) Sunnansskógs er Gautland fyrir sunnan hina
miklu skóga Kolmorden og Tiveden.
leggja eld í húsin og brann Blót-Sveinn þar
inni.
Eftir það var lítið hirt um hofið og tók-
það óðum að hrörna. Og í stað þess var reist.
kirkja að Uppsölum, sú sama, sem ennþá.
gnæfir með sínum gráa turni bak við hina.
miklu fornmannahauga.
Sörkvir1) hinn gamli var nú konungur..
Það er sagt, að hann hafi verið af ætt Blót-
Sveins. — í Austur-Gautlandi byggði hann.
sér kastala á tanga nokkrum, sem skagar út
í Vettern-vatnið. Þar sat hann venjulega vifr
gluggann og starði yfir vatnið móti hinum.
dimma skógi á Ombergi.
Rétt fyrir neðan bergið speglaði hið ný-
reista klaustur í Alvastra gafla sína og;
kirkju í fiskitjörn munkanna. Þar var frið-
að svæði, og þar uxu nú nýgróðursett
ávaxtatré og beykitré. Vegfarandanum óx
hugrekki á þessum órólegu tímum, þegar
hann heyrði klukkur kirkjunnar hringja..
Þá þorði hann að slíðra sverðið, og vonaði
að geta fengið betri næturgistingu, en ann-
ars hefði verið völ á. Þakklátur í huga féll
hann á kné við legsteininn á leiði Úlfhildar
drottningar, fyrri konu Sörkvis konungs. —
Munkarnir voru vanir að setja logandi kerti
við gröf liennar og sögðu aðkomumönnum,
að hún hefði látið reisa klaustrið fyrir fé
það, sem hún fékk í morgungjöf, er hún
giftist.
Sörkvir hinn gamli sat gul-bleikur og.
Sverker, kon. 1130—1156.