Nýjar kvöldvökur - 01.04.1947, Blaðsíða 21

N. Kv.
OLDUKAST
59
eyru. En yður er óhætt að trúa því að eg er
alvarlega \eik. Eg má eigi á hljóðfæri snerta
og á á liættu að allir nemendur mínir fari
frá mér, fái eg ekki bót meina minna."
„Svo að þér getið talað um a 1 1 a nem-
endur yðar?“
,,)á, auðvitað um alla þá er hjá mér hafa
tilsögn fengið, en þar með er eigi sagt að
j)eir séu mjög margir, j)\ í að bærinn okkar
er enn minni en ykkar.“ — Hún leit út um
opnar dyrnar á svölunum út yfir bæinn, er
lá í hvirfing umhverfis víkurbotninn og
skein kvöldsólin á liúsaþyrpinguna.
,,En bærinn yðar er máske ekki eins fall-
egur og viðfelldinn eins og bærinn okkar?“
mælti frú Bloch.
,,Nei, ekki nærri eins fallegur. Hann er
kiettum luktur og útsýnið því allt annað en
fagurt."
Frú Bloch mátti eigi heyra hana fara held-
ur niðrandi orðum um fæðingarbæinn sinn
og vék því að öðru efni.
„Eigið Jrér enn foreldra á Iífi?“
„Faðir minn er dáinn fyrir mörgum árunr
og bræður mínir eru tvístraðir hingað og
Jrangað, svo að eg er alein heima hjá móður
minni. — Nú finnst mér stofan veltast til og
frá, eins og eg stæði á þilfarinu á gufuskip-
inu. Hún stóð skjótlega upp frá borðinu.
„Máske þér viljið halla yður út af í legu-
bekkinn?" mælti frúin. „Það er enga stund
verið að búa um yður í honum og svo höfum
við lágt um okkur, svo að þér getið notið
\ærðar.“
„Þakka yður fyrir — en eg held að eg hafi
betra af að fara út og rétta mig dálítið
upp.“ ,
„Já. eg skal fara með yður niður í garð-
inn,“ greip nú Holgeir ákafur 'fram í.
„Hafið Jrið ótakmarkaðan aðgang að jress-
um ljómandi fagra garði?“ spurði ungfrú
Kruse.
,.já, konan. sem leigir okkur og garðinn,
er svo frjálslynd og greiðvikin, að hún hefur
heimilað okkur aðgang að honum eftir vild;
en þið megið ekki snerta við neinu í hon-
um, né spora liann mikið."
„Og finnst þér, góða íöðursystir, svona
bann bera mjög vott um frjálslyndi?" spurði
Holgeir hlæjandi.
„Ætlið jrér ekki að koma með okkur, ung-
frú Margrét?" spurði ungfrú Kruse.
„Nei, eg ætla að vera inni hjá mömmu.“
„Nei, Magga mín, farðu með þeirn, Jrú
hefur gaman af Jwí.“
„Eg er ekki nærri Jrví búin að lesa undir
morgundaginn/ ‘hélt Margrét áfram. Hún
hélt að enn yrði máske að henni lagt með að
fara með Jreim niður í garðinn, en af því
varð þó eigi. Þau ungfrú Kruse og Holgeir
fóru þegar út og hún var ein eltir hjá móður
sinni.
Margrét flýtti sér að taka af borðinu. —
„Heldurðu að hún verði liér lengi,
mamma?" spurði hin unga mær allt í einu.
„Það fer sennilega nokkuð eftir Jdví, hvort
eða hve fljótt henni batnar. Geðjast þér
ekki að henni, Magga mín?“
„Svona rétt í meðallagi! Hún hefur nokk-
uð svipuð áhrif á mig eins og þessi mikil-
fenglegi hljóðfærasláttur, sem við heyrðum
á leikhúsinu í Kristjaníu. Hann hálfærði
mig og eg naut hans Jrví ekki.“
„Mér finnst eg þegar skilja hana ofur
vel,“ svaraði frúin; „hún er ungog fögur og.
skoðar lífið máske heldur mikið frá þess
bjartari hliðufn; hefur líklega verið dekrað
nógu mikið við hana í uppvextinum — auð-
vitað vanin á að koma kurteislega fram, en
gæti verið, eða mætti vera nokkuð hæversk-
ari og stil'ltari í framgöngu. En Jrað er ekki
okkar að rannsaka hjörtun og nýrun, og
skeð getur að hún eigi sé öll Jrar sem hún er
séð.“
„Hún verður hér sennilega að minnsta
kosti í sex vikur, og þá er komið fram í
ágústmánuð og uppskeran byrjuð.“
„En góða Magga mín, við skulurn ekkert
láta hana trufla okkar daglega líf og sýslan-
ir, en njóta Jress með henni eða án hennar,
8*