Nýjar kvöldvökur - 01.04.1947, Side 24

62
OLDUKAST
N. Kv.
,,Já, en enginn skyldi vera svo auðtrúa, að
láta aðra fara svona með sig í gönur,“ tók nú
ungfrú Kruse til máls, og var þó nokkur
hrokahreimur í röddinni.
„Það getur nú vel verið satt, en von-
brigðin svíða engu minna fyrir það. Annars
er það um Janne að segja, að hún er he/.ta og
vandaðasta st.úlka.“
,.Þú liælir nú æfinlega öllum, góða
frænka. Allir hinr betri eiginleikar og kostir
geta aldrei verið svo djúpt grafnir í sálu eða
lijarta nokkurs manns, karls eða konu, að þú
eigi hafir lag á og góðan vilja til að draga þá
fram í dagsbirtuna, svo að þú getir heldur
lofað en lastað. — F.n hvað varð af Möggu?“
op
„Hún er farin að lesa undir morgundag-
inn.“
„Vi'ltu að eg lesi með þér, Magga?“ kall-
aði Holgeir inn urn dyrnar til hennar.
„Nei, þakka þér fyrir, um það er eg ein-
fær.“
,,Þú veizt að mér er ánægja að hjálpa þér.“
Margrét skellti dyrunum í lás. — „Það fer
bezt á því að hann sitji þarna inni hjá ,Iist-
gáfu-gæddu ungfrúnni‘,“ tautaði hún við
sjálfa sig og las nú frakknesku málfræðina
sína í látlausri skorpu. Hún bókstaflega
barði óreglulegu sagnirnar inn í höfuðið á
sér. Hún skyldi sannarlega ryðja sér braut,
'koma ár sinni þannig fyrir borð, að henni
áskotnaðist nægilegt fé til jress, að geta
hjálpað og stutt elskulegu, trúföstu mömmu
sína — þessa einustu veru á jarðríki, sem
henni þótti vænt um og sem þótti vænt um
hana. — Nú var farið að hátta, og öll fundu
þau hvert í sínu lagi, að einhver breyting
var að verða á fyrri lifnaðarháttum þeirra.
II.
Ungfrú Kruse var nú búin að vera þarna
við baðið tvær vikur, og því töluvert farin
að kynnast lífinu joar og öðrum gestum, er
jrar sölnuðust saman. Og enginn sá, karl eða
kona, settist. þar að borðum í hinum rúm-
góða borðsal, að hún eigi væri búin að kom-
ast eftir aldri hans, stöðu og ætt fyrir löngu
og kom jtað j)ó eigi til af því, að hún gæfi
sig svo mjög við jreim eða gerði sér neitt far
um að kynnast þeim nánar, því henni fannst
þeir flestir í sannleika hálf leiðinlegir. Ekki
jók |)að heldur ;i ánægju hennar, að miklu
fleiri voru eldri konur ])ar saman komnar
en henni geðjaðist að, og margar þeirra,
sem og hinna eldri karlmanna, voru svo
veikar, eða })jáðust af ýmsum kvillum, að
})að dró úr því fjöri og margbreytni í lífi og
lifnaðarháttum, sem hún hafði gert sér s\ro
glæsilegar vonir um. Skjótt þótti hún bera
langt af öllum öðrum konum við baðið að
fegurð og yndisþokka, og dekruðu J)ví flestir
við hana og báru á höndum sér, en af þessu
varð hún svo upp með sér, að hún kunni
sér ekkert hóf. Hvað skyldi hún svo sem gefa
sig að öðrum eins mönnum eins og feita
vínbjóðnum, senr alltaif stóð á öndinni af
hósta og brjóstþyngslum, eða hinum föla,
l)lóðlitla tímakennara, eða úttaugaða stjórn-
ardeildarritaranum, eða hinum taugaveikl-
aða vísindagrúskara? Nei, hún hafði nú
meiri óbeit en svo á langvarandi lungna-
kvefi, lungnatæringu, taugaveiki, hjartveiki
og liðagigt, að hún færi að gefa sig að þeim
brjóstumkennanlegu vesalingum, er þjáð-
ust af svo viðbjóðslegum kvillum. Hennar
mesta unun var að glensa og gálast í ofsa-
kæti við tvo unga stúdenta, félaga og kunn-
ingja Holgeirs Smitbs, er nutu sumarleyfis-
ins þarna við baðið. Hún sat nú allan fyrri
hluta dagsins hjá })eim úti á veröndinni og
voru þau í félagi að taka ráð sín saman um,
hvernig þau verja skyldu síðari hluta dags-
ins, hvort })au ættu að meta meira, að bregða
sér út á skemmtisiglingu, eða fara eitthvað á
landi. Líklega tækju þó fleiri J)átt í ferðinni,
ef um ferð á landi væri að ræða, því að jæssi
örkumlalýður og uppgjafadátar væru víst
ekki mjög hneigðir fyrir sjóferðir.
„En hvernig stendur á ])ví, að þér leggið
ekkert til þessa máls, ungfrú Kruse, en stein-
þegið?“ spurði annar stúdentinn um leið og