Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Síða 41

^esta skip sem ég hef verið á, en þar
Var ég næstu þrjú árin.“
Ögri — þriggja ára „frí" á
fragtara
»Þá vildi svo til að stýrimaðurinn á
Sigurði, Brynjólfur Halldórsson,
kallar mig á eintal einn daginn og spyr
hvort ég vilji ekki koma með sér yfir á
nýtt skip. Honum hafði verið boðin
þar skipstjórastaða og var það enn
ttunaðarmál er þarna var komið sögu.
En skipið var Ögri. Ég sló til og vann
sumarið 1972 í landi við að útbúa
x eiðarfærin handa skipinu og flaug svo
ut til Póllands um haustið að sækja
það. Heim komum við þann 13.
desember og héldum á veiðar kl.
14-00 á annan í jólum!
Þt ekki að orðlengja það að á Ögra var
eg næstu sjö eða átta árin. En þá tók ég
j^ét „frí.“ Ég hugsaði sem svo að
°minn væri tími til að breyta til frá
t°gveiðunum og fór í þrjú ár á flakk á
mu fragtskipi, Vesturlandinu. En mér
tkaði ekki farmannslífið, líklega vegna
Pess hve samgróinn ég var orðinn tog-
aralífinu og fiskiríinu. Ég réði mig því
a Þ'tinn skuttogara, Ásgeir, og var þar í
j^o ár. En þá má segja að orðið hafi
ttgarfarsbreyting hjá mér - og ég sótti
a ný um pláss á Ögra. Plássið stóð mér
nPÍð og þar var ég allt til þess er ég
ætti á sjónum 1988. Fannst mér þá
komið enda var ég orðinn 65 ára.
8 gerðist nú vaktmaður hjá
nusíma Islands og var þar í fjögur ár
eða allt til þess tíma þegar ég var
tekinn í fyrsta skipti á ævinnif!) og var
astæðan sú að ég var orðinn sjötugur.“
^gum allt undi r einum manni
komið
” e8ar ég lít yfir langan sjómsnnaferil
lnn ég að ég hef verið lánsamur og
a tlrei orðið fyrir slysi né öðrum áföll-
Urn- Það þakka ég einkum að ég hef
verið nteð mjög góðum mönnum og
einkum hef ég verið heppinn með
skipstjóra. Þeir hafa verið afburðasjó-
menn og ég vil lýsa þeirri skoðun
minni að við sjómenn eigum allt
undir einum manni komið - og hann
er skipstjórinn!
En það sem veldur mér áhyggjum nú
er sú mannafækkun sem blasir við á
skipunum, jafnt á fiskiskipunum sem
á fragtskipunum. Með slíku móti er
ekki hægt að gera sömu kröfur og áður
þegar skipin voru full af mönnum. Þá
er augljóst að eftir því sem mönn-
unum fækkar eykst slysatíðnin. Þegar
menn eru farnir að standa í tíma og
ótíma, þreyttir og slæptir, dvínar
aðgátin - rétt eins og meiri hætta er á
að örþreyttur ökumaður lendi í
óhappi en sá sem er vel hvíldur.“
Harður gagnrýnandi og sjálf-
sagt oft óvæginn
„Það hefur verið um 1970 að ég tók að
skipta mér af starfi Sjómannafélagsins
af alvöru og líta oftar við á skrifstof-
unni, enda börnin þá flest vaxin úr
grasi og tómstundir fleiri. Ég var
harður gagnrýnandi og sjálfsagt oft
óvæginn, sérstaklega meðan Hilmar
Jónsson var formaður. En þegar
Hilmar hætti og Guðmundur Hall-
varðsson tók við breyttist margt og til
bóta að mér fannst. Til dæmis byrjaði
hann á því að taka starfandi og ferska
menn inn í samninganefnd, hlustaði á
okkur og lagði sig fram um að kynna
sér hvað við vildum. Þessi þróun hefur
haldið áfram og æ fleiri starfandi
menn, einkum fiskimenn, eru farnir
að koma á skrifstofuna og sýna
starfinu ósvikinn áhuga.
En andrúmsloftið í þjóðfélaginu finn
ég að er breytt frá því því sem fyrr var.
Nú eru það fyrst og fremst peninga -
sjónarmiðin sem ráða ferðinni og fyrir
vikið er þjóðfélagið orðið harðara og
óvægnara. Um leið hafa félags-
sjónarmiðin orðið að víkja. Þá er
önnur staðreynd, sem við þurfum þó
ekki að kvarta yfir í Sjómannafélagi
Reykjavíkur, en sjáum svo víða í þes-
sum félagslega geira - og á ég þá við
verkalýðsfélögin. I of mörgum þeirra
sitja forystumennirnir allt of lengi -
þótt ég nefni engin nöfn. Þarna þarf
að skipta út og fá nýja menn og fersk-
ari. Til dæmis er stór munur á fimm-
tugum manni og sjötugum.
Hjá okkur er nú kominn ungur og
frískur formaður, Jónas Garðarsson,
og við væntum okkur mikils af honum
og óskum honum gæfu og árangurs í
embætti. En það er ekki auðvelt verk
að vera bæði vinsæll og halda af einurð
á hagsmunamálum okkar sjómanna.
Þar er enginn hægðarleikur að sigla í
milli skers og báru.“
Fagna að sem flest sjónarmið
komi fram
„Eins og fram hefur komið hef ég nú
setið í stjórn í fjögur ár og áður í
samninganefndum og lengi í
trúnaðarmannaráði. Samstarfið hefur
verið mjög gott, þótt ekki hafi allir
alltaf verið á einu máli. En því ber
aðeins að fagna að sem flest sjónarmið
komi fram, séu þau borin fram af
sanngirni. En alltaf er það meiri-
hlutinn sem ræður.
Enn ég vil láta það koma fram að ég
hef aldrei verið maður Sjómanna-
sambandsins. Ég er kominn á það sem
margir verkalýðssforingjar hafa sagt:
„Nú semjum við heima!“ - eins og til
dæmis Vestfnðingar hafa gert. Við
viljum ekki hafa þetta allt á einni
hendi eins og hér í Reykjavík og það
held ég að sé af því góða. Því var ég
ekki sáttur við stjórn Sjómanna-
félagsins þegar það gekk í Sjómanna-
sambandið. Þótt forsendur væru
breyttar og nýr formaður þá vildi ég
meina að þótt það sé að vísu erfitt að
standa einn, þá mun sigurinn nást ef
félagið allt er einhuga. En að láta
marga menn og stóra hópa fjalla um
þessi mál er mikið þyngra í vöfum.
^Vannadagsblaðið
41