Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Síða 108

Febrúar 7. 1925 Y.M. C.A Seattle Washington
Kœra frœnka!
Nú sest jeg niður að skrifa þjer á náttklæðunum, hjer í
stórum ruggustól undir skínandi ljósakrónum í hinu
rúmgóða herbergi mínu hjer á heimili „Kristilegra ungra
manna.“
Og horfi jeg niður á hin raflýstu stræti þessarar miklu
borgar, sem nú er stærsta verslunarborg sem liggur að
ströndum Kyrrahafsins, borg þar sem að jafnaði er drep-
inn einn maður á dag í bifreiðarárekstri.
Jeg er nýkominn úr einu leikliúsinu þar sem raslar í
silkikjólum og demantar skína, en þó sýndar skrípamynd-
ir og naktar dansandi meyjar. í fyrstunni þótti mér gaman
að sjá þetta, en nú leiðist mér það svo að jeg varla get á
það horft. Jeg sakna hinna fallegu, skemmtilegu leikja
heima. Nýársnóttin, Víkingarnir á Hálogalandi, Rjettur
eiginmaður, Ævintýri á gönguför, Imyndunarveikin og
svo framvegis.
Hér hafa þeir enga tilfinningu fyrir fallegri list, ef þeir sjá
einhver skrípalæti sem þeir geta hlegið að eða sjá málaðar
stelpur dansa berar, þá eru þeir ánægðir.
Nú hringdi telefónninn, það er skrifstofan sem segir að
niðri sje maður sem vilji hitta mig og spyr hvort jeg vilji
taka á móti honum - alveg eins og jeg sje einhver stór-
bokki eða milljónamæringur. Náttúrulega hefði jeg ekkert
á móti því, og nú heyri jeg hann koma inn ganginn og þú
verður að fyrirgefa þótt jeg hætti að skrifa um stund.
Já, mikið er nú veröldin lítil, Gunna litla, fyrir þann sem
víðförull er. Hér í borginni eru þó nokkuð margir
Islendingar; maður þessi sem var að finna mig var einn af
þeim, Waldimar Iversen sem jeg kynntist hjer; var erindið
að sýna mjer kvöldblaðið. Þar á titilblaðinu var mynd af
stúlku með stóru letri fyrir ofan: „Skólastúlka í Seattle
skýtur mann með skammbyssu! Glóhærð dóttir hinna
gömlu víkinga. Var það íslensk stúlka, Miss Sigrún
Karvelson, 19 ára gömul og stúdent á Hall-verslunar-
skólanum hjer í borginni.
Hafði náungi þessi gert margítrekaðar tilraunir til að
komast inn um glugga þar sem hún var að baða sig, svo
að hún fjekk lánaða byssu og skaut hann og hugðist gefa
honum ráðningu; og gerði það líka rækilega, því að blaðið
tekur fram að tvísýnt sé ef hann muni lifa. Þarna sjerðu að
löndur þínar og kynsystur hér yfir á Kyrrahafsströndinni
eru heldur fyrirferðarmiklar. Ef þetta hefði verið heima
hefðu þeir líklegast hegnt henni - en hér er henni hætt
fyrir bragðið.
Jeg var á íslendingafundi hjer í gær og var það rjett lag-
legur hópur. Þó sýndist mjer þeir eitthvað öðru vísi en jeg
bjóst við. Ameríka hefur breytt þeim og mjer finnst ekki
til batnaðar. Stúlkurnar eru herfilegar, snoðklipptar og
málaðar. Hugsaðu þjer hvað íslenskar stúlkur litu herfi'
lega út hárlausar. Jeg vona að þú talir um fyrir þínum dýr-
mæta fjársjóði af ungum stúlkum og fáir þær til að skilja
að hárið heima sje sá dýrmætasd fjársjóður sem að guð
hafi gefið þeim; og loftslagið heima sje svo heilnæmt að
ekki þurfi þær að mála sig til þess að fá fallegan hörunds-
lit.
Samt voru landarnir hinir viðkunnanlegustu og heim-
boðunum rigndi yfir mig hverju á eftir öðru. Sumir af
gömlu körlunum sem komu fyrir um þrjátíu árum síðan
eru harla ófróðir um Island. Einn var að jeta rauðgraut
með öðrum og sagði: „Þetta hafið þið ekki heima á Is-
Iandi!“ Annar hjelt að þeir ætu ennþá úr öskum og
trogum.
Þú hefur vonandi fengið brjefið sem jeg skrifaði þjer fra
Japan. I sumar var ég uppi í heimskautalandinu Alaska
innan um Indíana og Eskimóa á fiskiveiðum. Er jeg alveg
nýkominn þaðan og stunda nám við svokallaðan
Broadway Highschool og einnig hjer á Private skóla
Kristilegra ungra manna. Stunda jeg aðeins enska tungu
og bókmenntir. Jeg hefi svo nauman tíma að jeg get ekk1
lært mikið annað.
Jeg frjetti að þú værir trúlofuð manni ofan ur
Mosfellssveit, eða þá hjeðan úr Kjós. Elcki veit jeg hvort
rjett er frá hermt, en taktu samt á móti mínum bestu
lukkuóskum. Vildi jeg að satt væri, því jeg er farinn að
halda að þú verðir piparjómfrú er gengur með gleraugu og
alltaf er í illu skapi, eins og þú lest í sögum um.
Jeg vona að þú setjir nú í þig mikla rögg og skrifir mjer vel
og rækilega um landsins gagn og nauðsynjar, og munir að
það er til rnanns hinsvegar á hnettinum sem að litlar
frjettir hefur fengið af ættjörðinni síðan hann fór að
heiman.
Vertu svo kært kvödd
og líði þjer ávallt sem best.
Þess óskar þinn einlægur frændi.
Henry Hálfdánsson
E.s Þú ættir að senda rnjer mynd af þjer, svo skal jeg
senda þjer aðra af mjer í staðinn.
Utanáskrift:
Mr. Henry Háldánsson.
c/o G.Ivarssen, Point Roberts.
Washington U.S.A.
108
SIÓMANNADAGSB
LAfyí^