Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1938, Side 75

Eimreiðin - 01.10.1938, Side 75
EllmEIÐIN BROS 4H) Unga, fölleita nunnan faldi alt í einu andlitiö í ermafelling- l'num og titraði öll. Abbadísin tók um herðar henni, og með Slnni ítölsku viðkvæmnishneigð tautaði hún hrærð: „Gráttu ka> auminginn, gráttu þá.“ En alt af leyndist brosið undir geðs- ^raeringunni, og þó að dökka, þreklega nunnan bærði ekki á Ser °g kreisti svartar perlur talnabandsins án þess að mæla 01 ð, hvarf þó brosið ekki af andliti hennar. ^fatthías gekk nú að rúminu, eins og hann vildi gæta að '°rt dána konan hans hefði tekið eftir honuin. Hann var kviðinn í bragði. ^felíu var svo falleg og átakanleg, þar sem hún lá þarna, |lleð barnslegt og þráalegt andlitið stirðnað í sínum síðasta 11 aa og nefið ofurlítið oddhvast út i loftið, að brosið hvarf af ^Hdliti Matthíasar, og í staðinn kom sárasti sorgarsvipur. En ‘111,1 grét ekki, heldur starði og starði skilningslaust, en úr ’P hans mátti lesa æ ljósar og Ijósar meðvitund hans um það, 1,1 hetta píslarvætti yrði ekki umflúið. Hún var svo falleg, svo barnsleg, svo greindarleg, svo þrá SVo þreytt------svo dauð! Hann skildi það ekki. au höfðu verið í hjónabandi saman i tíu ár. Hann hafði kl Vei’ið gallalaus, — nei, langt frá því! En Ófelía hafði . kl* Vlijað ráða. Hún hafði elskað hann, og hún hafði hleypt s'g þráa, og hlaupið frá honum, og hún hafði ýmist orðið öUrvær, spottað hann eða hlaupið upp með ofsa hvað eftir ‘n°að, 0g svo hafði hún hvað eftir annað komið til hans aftur. U*^U en®ln hörn. En hann hafði alt af langað til að eign- s hörn, hann var svo blíður i sér. Og það greip hann ákaft ^hnglyndi. . ^11 niundi hún aldrei hverfa heim til hans aftur. Þetta var v rettánda skiftið sem hún hafði hlaupið frá honum, og nú ai hún farin fyrir fult og alt. j, "n Var hún það þá? Á sömu stundinni sem hann hélt það, n hann þó, að hún hnipti i hann eins og til að fá hann til ekp10Sa ^ann skældi sig og hnyklaði brúnirnar. Hann vildi ' hrosa! Hann skaut breiðri, skegglausri hökunni út í loftið seni ndl S*°ru tennui'nar, þegar hann leit niður á konuna dánu, jj 1 'ar svo óendanlega falleg og heillandi. „Einu sinni ennþá!“ atln langaði til að segja það við hana, þetta sama sein mað-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.