Eimreiðin - 01.10.1944, Blaðsíða 33

eimreiðin
GENGIÐ Á SNÆFELL
257
staðadalur hinn vestari, en Þuríðarstaðadalur hinn austari. —
Nöfnin benda til selfara úr Fljótsdal fyrr á ölduni. — Lögðum
við leið upp tungusporðinn á milli dalanna. Hann er blásinn og
l>er, þegar upp kemur, en þegar dregur suður af hátungunni,
tekur við gróið land. Gegnt tungusporðinum austan Þuríðar-
staðadals rís fell allhátt upp af heiðarbrúninni, er nefnist Kálffell.
Þegar komið var upp á tunguna, sást vel til Snæfells. Lögðum
við nú leið suður tunguna austanverða á mörkum berangurs henn-
ar og gróðurlendis Þuríðarstaðadalsins, þar til er gróður dalsins
tengist flóagróðrinum suður af tungunni. Blasti þá við til aust-
taegrar áttar linjúkaröð frá norðri til suðurs vestan Snæfells, sam-
hliða því og fylgihnjúkum þess að norðan og sunnan. Nyrzt og
Jálítið austur úr stefnu hinna er Grábergshnjúkur, þá Grjótár-
hnjúkur, Sauðalinjúkur og Fitjalinjúkur syðstur.
Grjótá fellur frá austri í Þuríðarstaðadalsá um slakka á milli
Grábergshnjúks og Grjótárlinjúks. Hún á upptök undan fall-
jökli vestan á Snæfelli og var svo þykkt jökulkorguð, að hún gaf
haeði Þuríðarstaðadalsá og Hrafnkelu jökullit. Á horninu, sem
tnyndast á milli Grjótár og Þuríðarstaðadalsár, er talið, að verið
hafi sel Hrafnkels, það er Einar Þorhjarnarson gætti búsmala
hans frá.
Við breyttum nú stefnunni til austurs yfir drög Þuríðarstaða-
'hds, sem þar eru orðin grunn, og austur á öldulirygg, sem norður
gengur frá Grjótárhnjúk, svo suður liann og um austurlilíðar
hnjúksins.
Á milli fyrrnefndra hnjúka og Snæfells með fylgihnjúkum
l’ess til norðurs og suðurs er gróðurlaus dalur, opinn í háða
enda, með sléttum sandbotni; nefnist dalbotninn Sandar. Vestur
af hamrabrún háfjallsins falla tveir skriðjöklar um hamragljúfur,
eins og jökulfossar til að sjá. Undan þeim nyrðri fellur Grjótá
bvert niður á Sandana og svo norður um þá og vestur af á milli
Grjótárhnjúks og Grábergshnjúks, sem fyrr segir; en undan hin-
Um syðri fellur kvísl til Sauðár niður þvert á Sandana, svo til
suðurs, þar til er liún fellur vestur af á milli Sauðalinjúks og
hitjahnjúks. Vatnaskilin á milli þeirra eru svo lág, að á þeim
her mjög lítið. Tilsýndar er dalbotninn því ein marflöt sand-
ylétta.
Við snerum pú leið suður og niður austurhlíð Grjótárhnjúks-