Eimreiðin - 01.10.1944, Síða 35

eimreiðin
GENGIÐ Á SNÆFELL
259
lilundi. Veður var milt og kyrrt og „sólskin upp á hvern tind“.
Morgunkaffið hituðum við við grávíðisprek, sem við höfðum tínt
saman kvöldið fyrir, og hertum á kyndingunni með steinolíu,
fcem Páll bóndi hafði af mikilli forsjá í farangri sínum. Á meðan
kaffivatnið var hitað snæddum við morgunverð, er nægja skyldi
til Snæfells-göngu. Að því búnu skiptum við liði; tveir sóttu
hestana og tygjuðu þá, en tveir tóku saman tjald og farangur og
^jtiggu um. Klukkan 7,30 stigum við á hestana og snerum til
baka sömu leið, sem við höfðum komið, inn og vestur í Þjófadal.
Þaðan lögð um við leið upp skoruna á milli líparítliryggjarins
áðumefnda og nyrzta Þrælalinjúksins í vesturröð þeirra, en þó í
hlið hryggjarins. Sáum við brátt, að greiðfærara myndi vera í
hinni hlið skoruimar vegna þvergilja í liryggnum, en treystumst
þó ekki að flytja okkur yfir í hina hliðina, vegna þess að okkur
sýndist gilbotninn á milli torfær. Líka álitum við, að betra hefði
Verið að ná háröðli liryggjarins strax á enda hans og fylgja honum
svo að mótum hans og fjallsins. Nær tvo klukkutíma tók okkur
lerðin á hestunum frá tjaldstaðnum upp á hrygginn við mót
bans og fjallsins. Þar á háhryggnum stóð í fegursta blóma hin
iturvaxna, þreklega og undurfagra jöklasóley. Auk hennar vaxa
þarna á strjálingi í berri og blásinni líparítmölinni geldinga-
bnappar, músareyru og holurt. — Hvergi sáum við jöklasóley
annars staðar á leið okkar.
Við gengum nu frá hestunum og bjuggumst til göngu. Bolföt
°kkar, hin ytri, bundum við á ermunum um axlirnar sumir, en
sumir fram um mittið.
Uppgangan af líparíthryggnum var á suðvesturhorn fjallsins.
Neðanfrá að sjá voru það snarbrattar flugskriðubrekkur, að-
greindai af lítið áberandi hjallabrúnum, og hjarnfannir, er ofar
bró. — Reyndist og leiðin svo.
Ef við félagar hefðum verið á léttasta skeiði eða vanir fjall-
göngumenn, liefði okkur litizt þessi leið léttfær. En livorugu var
>il að dreifa. Sá okkar, sem yngstur var, var 53 ára, en sá elzti
b? ára; og erfiðar göngufarir höfðum við ekki iðkað um mörg ár.
Við skildum því, að okkur tjóaði ekki að sækja uppgönguna
með áhlaupi eða af kappi, heldur setja við þolið, ganga hægt
°g blása mæði eftir þörfum.
Nesti höfðum við ekki með okkur utan lítils háttar þurrkaða