Eimreiðin - 01.10.1944, Qupperneq 57

eimreiðin
FÖLNUÐ BLÖÐ
281
°g áður on námstíminn þann vetur var útrunninn. Heima í
Byggðarholti dvaldist hann svo, unz hann lézt hinn 23. maí 1917.
* * *
Andlega lífið á Islandi á öðrum tug tuttugustu aldarinnar var
a3 ýmsu fjölbreytt og sérkennilegt. Með stofnun Háskóla íslands
1911 hófst nýtt menningartímabil í sögu þjóðarinnar. Mennta-
Pkólinn, þessi gamla og virðulega stofnun, hélt áfram að vera
aðalmenntasetrið, með öllum göllum sínum og kostum, við hlið-
*a á hinum nýstofnaða háskóla, sem nú tók við miklu fleiri
stúdentanna en áður voru dæmi til hér heima. Með Háskólanum
íiomu nýir kennslukraftar til sögunnar og með þeim ýmsar hrær-
]ngar í andans heimi, sem ekki höfðu látið til sín taka áður.
Miðstöð hins æðra menntalífs, sem svo er kallað, fluttist nú til
fulls frá Kaupmannahöfn til Reykjavíkur. Eftir að norrænu-
Heild Háskólans tekur til starfa, vaknar nýr áhugi fyrir íslenzk-
Ur,i bókmenntum og innlendum fræðum.
Á þessum árum var óvenjumikil skáldaöld í skóla. Ef til vill
Var þessi „skólafaraldur“, sem sumir kalla, enn meira áberandi þá
en oft áður og síðar. Ljóðsvanur íslands, skáldið Steingrímur
I horsteinsson, var enn rektor Menntaskólans á fyrstu árum þessa
annars áratugs aldarinnar. Ást hans á allri fagurfræði kom ber-
^ega fram í kennslu hans og hafði sín áhrif á pilta. Kennsla
lians var að mestu fólgin í lestri og túllcun forngrískra skáldrita
°g goðsagna. Skáldakynslóðin um og eftir aldamótin síðustu
111 un ávallt gnæfa hátt í heimi íslenzkra bókmennta að fornu
°S nýju. Matthías Jochumsson, Þorsteinn Erlingsson, Hannes
Hafstein, Einar Benediktsson og Einar H. Kvaran, svo nokkrir
seu nefndir, höfðu um þetta leyti allir náð hátindi frægðar
suinar, og Ijóð þeirra og óbundið mál höfðu mikil áhrif á ungu
1-Vnslóðina í landinu. 1 þessu andlega andrúmslofti naut Rögn-
Valdur Guðmundsson hins fyllsta unaðar, og það fór ekki hjá
bví, að jafn hrifnæmur æskumaður fyrir fögrum bókmenntum
°g hann var, verði miklum tíma til að kynnast þeim, ræða
llln þær við félaga sína og vini og iðka sjálfur þessa sömu list,
®em hann vissi fegursta og mest heillandi í heimi hér. Hann
’nun hafa byrjað kornungur að yrkja ljóð, enda var hagmælska
J'an8 svo rík, að hann átti auðvelt með að mæla af munni fram
J hendingum, þegar svo bar undir og samræður snerust um