Eimreiðin - 01.10.1944, Blaðsíða 87

eimreiðin
RITSJÁ
311
»• o. hefur misprentazt mörgu, f.,
ntögru.
Ef einhver dregur þá ályktun af
þesu, að prófarkir hafi verið illa
lesnar, þá er það af því, að hann
veit ekki hvað það er að lesa próf-
arkir af því, sein línusteypt hefar
verið. Hið gagnstæða er einmitt
sannleikurinn: prentvillur í þessari
bók eru stórum fœrri en nú tíSkast
almennt lijá okkur. Yfir höfuð her
nún þess nierki á margan hátt, að sá
sem bjó hana undir prentun og vann
að henni á annan hátt, en það gerði
Freysteinn Gunnarsson skólastjóri,
hefur annið verk sitt af mikilli sam-
vizkusemi og alúð.
Eg minntist áðan á útgáfu af öllum
ritum Hallgríms Péturssonar. Því er
miður, að þriðja bindið af útgáfu
þeirra Gríms Thomsens og Sigurðar
Kristjánssonar koin aldrei, og mun
það lengi verða harmað. Þar áttu að
koma rit Hallgríms í óhundnu máli,
og mundi Grímur liafa haft eitthvað
athyglisvert um þau að segja. Fyrir
fáum árum sagði einn af merkustu
Prestum landsins (séra Árni Sigurðs-
Bon) mér frá því, að hann liefði þá
verið að lesa þau, og þótti mikið til
koma. En mundi ekki einmitt nú
Vera unnt að koma því til leiðar, að
hafizt yrði handa um vandaða og
endanlega útgáfu? Eg get hugsað
■nér, að máli kunni að skipta að fá
hana gerða, á meðan kostur er hand-
leiðslu þeirra dr. I’áls Eggerts Óla-
sonar og próf. Sigurðar Nordals, enda
bótt aðrir ynnu verkið. Mér er nær
að halda, að ef ekki skorti forgöngu
góðra manna, þá mundi nú mega
stofna til félagsskapar í þessum til-
gangi, og það án þess að félagsincnn
liefðu nokkurt fjárplógsaugnainið. Til
allrar hamingju eru þeir enn margir,
sem elska minningu Hallgríms og eru
þess fúsir að fórna einhverju fyrir
haua.
Það er ekki næsta langt síðan að
til mála kom að gefa út ófullkomna
útgáfu af ritum Sigurðar Breiðfjörðs.
Það áform féll ekki þeim mönnum
í geð, sem unna minningu hans, og
þegar vakið var máls á að stofna
félag til þess að kosta heildarútgáfu
af ritunum, vanda til hennar svo að
ekki þyrfti umhóta við síðar, og að
sjálfsögðu að fela verkið þeim fræði-
manni, sem í áratugi hefur gert Sig-
urð Breiðfjörð að sérgrein sinni,
Sveinhirni Sigurjónssyni, kom það
óðara í ljós, aö kostur var fjárfram-
laga langt fram yfir það, er þurfa
nuiiidi. En með því að ísafoldar-
prentsmiðja tókst þá á hendur að
standa straum af útgáfunni og vanda
til hennar í livívetna, var liorfið frá
félagsstofnun, enda aldrei liugsað 'urn
fjárgróða af litgáfunni. Við þetta
tækifæri sagði einn af fremstu kaup-
sýslumönnum landsins, sem þarna
ætlaði að leggja frarn höfðinglegan
skerf, að þá mundi sig langa til að
mega vera með, ef þannig yrði hafizt
lianda um útgáfu af ritum Ilallgríms
Péturssonar. Og það er víst, að ekki
var það í atvinnuskyni, að hann
óskaði að rnega verða með til slíkra
framkvæmda. Fleiri ætla ég að
reynast mundu sama sinnis, og
smánarblett mundi þetta afmá af
þjóðinni. Því er sem sé ekki að
neita, að hcnni er það stórleg óvirð-
ing að vanrækja minningu þess
manns, sem hún á ef til vill meira
að þakka en nokkrum öðrutn.
Þá er og annað verkefni, sem híður
aðgerða, en það er að gera orðalrók
yfir Passíusálmana með svipuðum
hætti og orðahók Jóns prófessors