Eimreiðin - 01.07.1949, Side 17

EIMREIÐIN
NÚTÍMABÓKMENNTIR FINNA
169
í skólamáluni, er náttúrufræðingur að menntun, — eins og sagna-
meistari sjálfstæðistímans, Sillanpaa. Hann hefur leitt inn í
únnska Ijóðagerð sterkan líffræðileg an blæ og endurbætt liana
aS þessu leyti. Aðalverk hans eru „Uusi runo“ (Nýr óður, 1943)
°S «Huojuvat keulat“ (Vaggandi stafnar, 1946). Hellaakoski hefur
allt frá byrjun ver-
ið skáld lífskennd-
anna og bvatanna.
En sem slíkur er
i'ann allt annað en
ifumstæður. Þvert
a móti birtist í
kvæðum lians ný-
1 lzku menntamað-
Uri sem ryður sér
Imaut inn á svið
Humhvatanna og
iJrýzt þar í gegn-
um alla dulrænu,
^uúinn áfram af
iaustiskum þekk-
'mgarþorsta sínum.
Eirm þáttur þró-
unarinnar í kveð-
skap vorum er ein-
mitt þessi samein-
in8 hins geðræna
°S bins vitræna.
Ejóðlist Hellaakoskis er einnig í eðli sínu siðgæðisbarátta, og það
Sv°’ að segja má, að kvæði hans séu til orðin í sínum lireinsunar-
®idi. Þótt ljóð hans hafi jafnan borið keim af drambi, má heyra
1 síðustu söfnum bans hljóm auðmýktar og lotningar fyrir til-
'erunni. Þegar hann lætur manninn í lokakvæðinu í „Uusi runo“
Eeygja höfuð sitt á dauðastundinni til að þakka fyrir lífið, tengir
Eann líffræðilega sýn við mannúðlega lieimspekikenningu um
og dauða. Kvæði þetta hefur verið þýtt á norsku (af Albert
Eange Fliflet), og er síðasta erindið þannig á norskunni: